Hedef

Yalvaracağım

Hiç tereddüt etmeden patronu aradım ve telefonu hoparlöre aldım.

"Begüm Karaay... Beni araman büyük bir cesaret." diyen patron ile derin bir nefes verdim.

"Hayatımda ilk ve son kez yalvaracağım." dedim.

Patron anlamayarak "Ne?" diye bağırırken sesinden yanlış duyduğunu düşündüğünü anlayabiliyordum.

"Uzay vuruldu ve şimdi hastaneye gidiyoruz. Hastaneye adam yerleştirdiğini herkes tahmin edebilir ve ben onların Uzay'a dokunmamasını istiyorum. İyileşsin, hastaneden çıksın. Ona dokunmayın." dedim.

Patron gülerek "Bir adam için mi?" diye sordu.

Sol gözümden bir yaş akarken "Kocam için." diye mırıldandım.

"Karşılığı ne olacak?" diye sordu patron.

"Uzay'ın bundan haberi olmadığı sürece istediğin her şey." dedim.

"Anlaştık." diyen patron telefonu kapatırken hastaneye varmıştık.

Arabayı rastgele park ettim ve arabadan inip "Birisi buraya baksın! Yaralı var!" diye bağırdım.

Arabanın arka kapısını açarken birkaç personel sedye ile yanımıza gelmişti.

Uzay'ı sedyeye yatırdıklarında sedyenin bir ucundan tuttum ve ittirmelerinde yardımcı oldum.

Ameliyathaneye geldiğimizde bir hemşire kolumdan tuttu ve "Bundan sonrasına gelemezsiniz." dedi.

Ona hiçbir şey demez iken girmek için zorlandım.

Çevrede patronun adamları olduğunu fark ettiğim an en güvendiğim adamımı aradım.

Telefonu anında açınca "Bize ters yapmayacağına emin olduğun kaç adam var?" diye sordum.

"On beş, net var." diyen adamım ile "Alp Saygın'a ulaş ve en güvendiği adamları ile sana birazdan atacağım konumdaki hastaneye gelmesini söyle. Sen de en güvendiklerin ile gel." dedim.

"Emredersiniz Begüm Hanım." diyen adamım ile telefonu kapattım ve şu anki konumumu ona gönderdim.

Patron ne kadar anlaştık dese de işimi şansa bırakamazdım.

Ne kadar aşk evliliği yapmasak da birbirimize karşı sergilediğimiz ,özellikle Uzay'ın bana karşı tavırlarından, dolayı onu korumam lazımdı.