Hedef

Hoşlanıyorum

Hayatım bitmişti. Anne ve babam ile artık son noktayı koymuştuk.

Yaşadığımız onca soğukluğunun bizi getirdiği noktada birbirimizi öldürmek istiyordum.

Emek vererek batmaktan kurtardığım şirketlerimi babam almıştı.

Yüksek ihtimalle şirketleri devralması ile vasiyetinde öldüğünde şirketleri alması için birini ayarlamıştır.

Koskoca iki teşkilattan adamlar beni ve Uzay'ı öldürmeye çalışıyor ve bir gün boşanacağız.

Belki de boşanmaya vaktim olmadan ölüp gideriz.

Yarınlarımı tek başıma ayarlayamamak iğrenç bir şey.

"Burası boş mu?" diye soran Alp'e baktım ve "Tabii, boş." dedim.

Alp yanıma oturduktan sonra dolan gözlerimi hızlıca sildim.

"Uzay'a aşık olduğunun farkındasın, değil mi?" diye sordu Alp.

"Ne?" diye şaşkınlıkla bağırdıktan sonra "Hayır, ona aşık falan değilim." diye itiraz ettim.

"Kolyeni versene." diyen Alp'i "Niye çıkarmam gerekiyor? Ne yapacaksın?" diye sordum.

Alp bana tek kaşını kaldırıp baktı ve "Niye boşanacağın bir herifin aldığı kolyeyi çıkarıp vermek yerine ne yapacağımı sorguluyorsun? Sonuç olarak alt tarafı bir kolye. Tabii bu kolyeyi veren senin için değerli ise konu başka." dedi.

"Benim fotoğraflarıma ulaşma imkanın olduğu için sordum." diye konuyu kıvırmaya çalıştım.

"Beni istediğin gibi kandırmaya çalışabilirsin. İstersen buna inanırım. Benim istediğim senin hislerinin farkına varman." dedi.

Derin bir nefes verdim ve "Galiba haklısın, Uzay'dan hoşlanıyorum." dedim.

"O da senden hoşlanıyor. İstemeyerek evlenmiş olabilirsiniz ama isteyerek bir yuva kurabilirsiniz." dedi.

"Haklısın! Onu seviyorum ve onunla mutlu olabilirim." dedim.

Dalga vurarcasına "Günaydın!" diyen Alp'e "Dalgaya vurma. Sadece bu yaşıma kadar hep yalnızdım. Yani tek bildiğim yalnızlık olduğu için hayatıma bir başkasını alma fikri korkutucu geliyordu." dedim.

"Nurefşan şimdi Uzay ile birlikte. Onlar biraz vakit geçirsin, sonra aşkını itiraf edersin." deyince "Mantıklı." diye mırıldandım.