Hedef

Vakit

"Acıktım." diye mırıldandım. 

Onca yoğunluğun içinde  kahvaltı yapmayı unutmuştum ve hava kararıyordu.

"Alp Bey sizin için fırın işi birkaç şey alıp bana vermişti, arabanın bagajında. Vereyim mi Begüm Hanım?" diye soran adama "Çok iyi olur." dedim.

Alp'in başıma diktiği bir adamı ile patronun deposundan biraz uzakta arabada bekliyorduk. 

Alp'in adamı bagajdan aldığı poşeti bana verdiğinde hızla içinden simit aldım ve yemeye başladım. 

Adama baktım ve "Sen de yer misin?" diye sordum. 

"Yok, Begüm Hanım. Size afiyet olsun." dediğinde yan koltuğa kaydım ve "Hadi gel ve bir şeyler atıştır." dedim. 

Tam itiraz edecekti ki "Bu bir emirdi." dedim. 

Adam arabaya bindiğinde poşetten bir diğer simitten biraz böldü ve yemeye başladı. 

"Adın ne?" diye sordum merakla. 

"Harun." dediğinde "Memnun oldum." dedim ve simitten bir ısırık daha aldım. 

Parmağındaki alyansa baktım ve "Evli misin Harun?" diye sordum.

"Evet efendim." dedi. 

Tahminimce kırk beş yaşlarındaydı, çocuğu var mıdır ki?

"Çocuğun var mı?" diye sordum.

"Var, vardı." deyince anlamayarak "Nasıl?" diye sordum.

"Uzun hikaye, başınızı şişirmeyeyim." dediğinde "Olmaz öyle şey, anlat. Hem vakit geçer." dedim.

"Benim bir ikizim var. Tıpa tıp benzeriz. Sizin taraftan bir adama bulaşmış. Beni o sandılar, ailem ile tatile giderken arabama çarptılar." dedi ve derin bir nefes verdi.

Gözünden akan yaşı hızlıca sildi ve anlatmaya devam etti.

"Kaza yüzünden birkaç ay komada kaldım. Uyandığımda kızımın kaçırıldığını, oğlumun yakılarak öldürüldüğünü öğrendim. Karım ise depresyona girdi." 

"Kızınızı bulabildiniz mi?" diye sordum. 

"Maalesef. Bu işlere de bu yüzden girdim. Ahmet Bey sağ olsun, bana silah tutmayı öğretti önce. Sonra ailemi korumayı öğretti. Ne yazık ki kızımı bulamadım." 

Duyduklarım kalbimi acıtırken "Bu olay ne zaman gerçekleşti? Belki ben yardımcı olabilirim." dedim.

"Yirmi altı yılı biraz geçti."