Hedef

Umursamadık

"Benim nişanlımın şirketi yenice büyük bir şirket ile anlaşma imzaladı. Adını duymuşsunuzdur, Umut Işık." diyen Oya ile Uzay'ın gülmemek için kendini tuttuğunu fark ettim.

"Ne oldu?" diye fısıldadım.

Uzay "Kusura bakmayın, bir telefon yapman gerekiyor." dedi ve telefonunu çıkarıp birini aradı.

Herkesin içinde kiminle konuşuyor bu geri zekalı?

Karşı taraf telefonu açtığında Uzay konuşmaya başladı.

"Umut Işık ile geçen gün yaptığımız anlaşmayı iptal edin ve finansal yardımı kesin." diye söze giren Uzay ile gülmemek için kendimi tuttum.

Karşıdaki bir şey demiş olmalı ki bir süre sonra Uzay tekrar konuşmaya başladı.

"Biz yardımı kesersek şirketi batar mı? Umurumda değil. Bizden daha önce aldıkları borçların faizlerini hesapla ve geri ödemesini iste."

Herkes Uzay'a bakarken kafamı öne eğdim.

Benim için böyle bir şey yapması hoşuma gitmişti.

"Son olarak, evleniyormuş galiba. O kadar borç içine düşecek, düğün hediyesi ayarla." dedi Uzay ve telefonu kapattı.

Bu hareketi beni güldürürken Uzay, Oya'ya döndü ve "Nişanlından bahsediyordun, adı neydi tam olarak? Dinlemedim de." dedi.

Oya sinirle annesine döndü ve "Nişanlımın işini mahvettiler!" diye bağırdı.

"Galiba o parmağındaki yüzüğü nişanlının borçları için satman gerekecek. Ben sana eski yüzüklerimden birini veririm." dedim gülümseyerek.

Oya sinirle odadan çıkarken Uzay ile gizlice yumruk tokuşturduk.

"Bizden habersiz evlenmenize gelelim. Bu saçma davranışınızın sebebi neydi?" diye sordu babam.

"Çoğu çift gibi birbirimizi sevdiğimiz için evlendik. Bunda garip bir şey yok." diye cevap verdi Uzay.

"Kızın anne ve babasına haber vermeniz gerekiyordu." dedi babam.

"Umursamadık." diyen Uzay'ın ardından ortamın gerildiğini hissetmiştim.

Uzay da bunu fark etmiş olmalı ki elimden tuttu ve "Gidelim mi?" diye sordu.

Uzay'ı kafamla onaylamamın üzerine ayağa kalktık.

"Kaçıyor musunuz?" diye soran babama "Kendi evimize gidiyoruz." dedim.

"Öyle olsun." diyen babamın tavrı tuhaf gelse de umursamadım ve evden çıktım.