Hedef

Aciz

Arabaya bindiğimizde Alp'e döndüm ve "Seni dinliyorum." dedim.

"Uzay bana gelirken biraz durumlardan bahsetti. Uzay'ın şirketine geçecek olan tüm çalışanlarına senin yerine ben ödeme yaptım." demesi ile sözünü kestim.

"Ben halledecektim, niye böyle bir şey yapıyorsun? O kadar da aciz değilim." dedim.

"Acizliğinden değil, yardım için. Yanlış tahmin etmiyorsam buradaki tüm mal varlığını da satacaksın ve gelen o paradan yeni baştan bir hayat kuracaksın. Bu yolda Uzay'dan yardım almak istememeni anlarım, insan kötü hissediyor. Bu yüzden benim yardım teklifimi kabul et."

Alp'in konuşması bittiğinde derin bir nefes verdim.

"Alp en baştan başlayacağım ve bunu tek başıma yapmak istiyorum." dedim.

"Öyleyse sizinkilerin yeni iş yapacağı yeri söylemeyeyim." diyen Alp ile gözlerim kocaman açıldı.

"Bu bilgiye nasıl ulaştın ve neresi?" diye sordum. 

Alp "Sen kendi başına bir başlangıç yapacaksın, yardım etmemem lazım." deyince koluna vurdum.

"Muğla denizinden gelen gemilerden mal getirecekler. Menteşe ilçesinde ise alışveriş gerçekleşecek. Her seferinde farklı birisi gelip mal alacak, yani hedeflerini o zaman öldürebilirsin." dedi.

"Teslimat tarihleri hakkında bilgin var mı?" diye sordum merakla. 

"Daha belli değilmiş. Belli oldukça ben sana haber ederim." diyen Alp'e "Bilgiyi kimden aldığını söylemeyecek misin?" diye sordum.

"O da bana kalsın." demesinin üzerine onu zorlamadım.

"Beni otogara bırakır mısın? Muğla'ya otobüs falan bulmaya çalışacağım." dedim.

"Seni Muğla'ya ben götüreceğim ve ev bulmana yardım edeceğim." diyen Alp'e "Buna gerek yok." dedim.

"Uzay'ın içine sinmeyecek yoksa. Seni unutmadan önce güvende olduğunu bilsin." diyen Alp ile "Teşekkürler." dedim. 

Alp arabayı çalıştırırken "Rica ederim." dedi.

"Bu süreçte takip edileceğiz, Uzay'a göz kulak olursun, değil mi?" diye sordum. 

"Uzay benim kardeşim sayılır. Sen demeseydin bile onu koruyup kollayacaktım." diyen Alp'e "Sağ ol." diye mırıldandım.