Kepenkleri hep açık tutacağımı söylemiştim gitmeden önce. Sözümü tutmak için geldim, siz de beni hiç yalnız bırakmadınız zaten. Canınız sıkıldığında, içiniz daraldığında, bazen de ağlamak istediğinizde yanıbaşımızdaydınız. ❤️
Tekrar hoş geldiniz, bolca özlem giderdiğimiz bir bölüm olsun 🦋 Belki içinde kendinizi de bulursunuz 🌸
Sonlara doğru bazı kısımları Akça ve Bera'nın ağzından yazdım uzun süre sonra, umarım hoşunuza gider 🎈
x
Sakallarına değen minik parmaklarla gözlerini açtı Bera. Kızını gördüğünde hemen gülümsedi. Kafasını hafifçe kaldırdığında Akça'nın uyuduğunu fark etti. Ancak bu uykunun kuş uykusu kadar hafif olduğunu biliyordu.
"Sen bu gece anneyi fazla yordun galiba Ada."
Ada ise vücudunu babasına doğru dönmeye çalışıyor ancak daha küçük olduğu için bunu tek başına yapmayı beceremiyordu.
Bera kızının avucuna kokulu bir öpücük kondurdu. İstediğini yapamadığı için anlık sinirlenmişti Ada. Ayaklarını sallayarak huysuzlanmaya başlayınca Akça zorlanarak gözlerini ovuşturdu.
"Bak gördün mü, uyandırdın anneyi." dedi Bera sahte bir kızgınlıkla. Ada'yı göğsüne çekip sarıldı sımsıkı.
Akça kafasını çevirdiğinde aşık olduğu o manzarayı gördü yine. Sayamadığı kadar çok sabahtır aynı manzaraya uyansa da duygusallığına engel olamıyordu bir türlü.
Kendini Bera'ya doğru yaklaştırıp elini kaldırdı hafifçe. Yüzünü sevdi. Kokulu bir öpücük bıraktı adamın boynuna doğru.
"Günaydın." dedi mırıldanarak.
Bera da kafasını çevirip kadının şakağını öptü.
"Günaydın bebeğim." dedi ve gülümsedi karısına.
"Ama sen gözlerini açamıyorsun hala."
Tek koluyla kızını iyice tutarken, diğer elini kadına doğru uzatıp yanağını okşadı.
"Uyutmadı dimi seni?"
"Alışacağız artık, yapacak bir şey yok." dedi Akça dudak bükerek. Kızına doğru uzanıp kumral saçlarını sevdi.
"Dimi annecim?"
Ada annesine cevap olarak kocaman bir gülümseme gönderdi.
"Ada diğerlerine göre daha fazla meme emiyor farkında mısın?" dedi Bera kızının sırtını sıvazlarken. Akça başıyla onayladı adamı.
"Ama neden? Sen beni Ada'ya hamileyken beş kişilik yedirdiğin için alıştı çocuk içeride. Senin suçun yani."
Bera muzurlukla dudaklarını ısırdı.
"Görüyorsun dimi babacım, nankör bir anne nasıl olur görüyorsun."
Akça gülerek yan tarafındaki telefonuna uzandı ve düğmesine baktı. Saat daha yedi buçuktu.
"Bugün İzel abla kahvaltıya gelecekti. Çocuklara da o bakacak."
Çok uykusu olduğu için gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu ve biraz şişmişti. Saçlarını arkaya doğru atıp karıştırdı.
