Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akça annesini zar zor eve göndermiş ve iyi olduğuna onu ikna etmişti. Melek kızına, evde bunları konuşacağız, bakışı atıp taksiye binmişti.
Argün ve İzel de bin bir soru sorsalar da onlar da gitmişlerdi. Bera giden taksinin ardından uzun süre baktı ve düşündü. Az önce olanları düşünüyordu.
Arkasına dönüp bahçeyi taradı fakat kadını göremedi. Hızlı adımlarla bahçeyi yürüdü ve içeri girdi. Köşede Sinanla konuşan kadını görmesiyle oraya yürüdü.
"Konuşabilir miyiz?" Dedi kadının mavilerine sertçe bakarken.
"Ne konuşacaksın hayırdır?" Dedi Sinan tamamiyle adama dönüp.
"Sinan sinirliyim, uzatma." Dedi Bera adama bakarak.
"Bir şey dönüyor Bera," dedi Sinan adamın gözlerine bakarak. "Bir şeyler dönüyor, Akça üzülüyor ben farkındayım. Ama umarım bunun sebebi sen değilsindir."
Adama son bi bakış atıp çekildi aralarından.
Akça Sinan giderken, bakışlarını onun sırtına çevirmişti. Bera ile göz göze gelmek istemiyordu.
"Akça sen napıyorsun, napıyorsun sen Akça!"
Bakışlarını adama çevirdi. "Ne bağırıyorsun be!"
Bera sinirle nefes aldı. "Yapma, bi daha sakın böyle bir şey yapma."
"Sanırsın silahı sana ben doğrulttum, ne bu öfke?" "Neden kendini bana siper ediyorsun?!"
Akça gözlerini açıp kapattı.
"Niye, tek cankurtaran sen misin aramızda?"
"Ölebilirdin!" Dedi adam tekrar bağırırken. "Kurşun sana gelebilirdi! Ben ne yapacaktım o zaman Akça? Hiç düşündün mü, sana bir şey olsaydı ne yapardım ben?"
Bera hiçbir şey demeden baktı kadına. Akça göğsünde birleştirdiği ellerini indirdi ve tam yürüyeceği sırada Bera tarafından durduruldu.
Bera kadına sarılırken burnunu kadının saçlarına gömdü.
"Bir daha sakın benim için feda etme kendini."
Akça bir şey demedi. Sakince burnunu adamın tenine değdirdi ve gözlerini kapattı.
×
Akça evin önüne geldiğinde annesinin sorguya çekeceğinden adı gibi emindi. Şimdiden kendini vereceği cevaba hazırlamıştı. Çaresi yoktu, madem bu oyunu oynayacaktı, o zaman kurallara da uymalıydı. Anahtarı kapının deliğine sokup çevirirken annesinin adımları duyuluyordu bile.
