◄[Ⓧ]► X-WATT 3: Diriliş® | #f-action

⊗ [X-WATT: 3] - BÖLÜM 05 ⊗

(Block B - Don't Leave)

[GIRIŞ]

Masanın üzerindeki küpeleri eline alarak kulağına takan genç kız, aynada kendi yansımasına bakıp bir eksiği olup olmadığını kontrol ettikten sonra vestiyere doğru ilerledi ve çantasını aldı. Ardından portmantoya adımladı, askılıktan kabanını aldıktan sonra kapıyı açtığı gibi duraksadı.

Ne ara yağmur bastırmıştı ki? Hem de öyle fazla yağıyordu ki sanki bardaktan boşalırmış gibiydi.

Şemsiyesi olmadığı için bir yere gidemeyeceğini anlayıp üzüntülü bir bakışla kapıyı kapattı ve kabanıyla çantasını vestiyere bırakıp oturma odasına geçti. Koltuklardan birine kurulurken başını pencereye çevirip yağmurlu havaya ve üzerine sis çökmüş olan şehre baktı.

Işıklar Şehri'ydi burası.

Hız şehri. Aklına eski bir dostu geldi genç kızın.

10 sene geçmişti her şeyin üzerinden. Aklına geliyordu arada sırada, özlem duyuyordu aşırı derecede.

Yaşı 30'a yaklaşıyordu, 27'sindeydi henüz.

Son görevleri başarısız geçtiği ve aralarından biri denizin derinliklerinde aranmasına rağmen bulunamadığı için kaybolup gittiği nedeniyle iç çatışmaya girmişler, kavgalı oldukları için mezun olana dek birbirlerinin yüzüne bakmamışlar, mezun olduklarında çoğunun kolejden gitmesi yüzünden de bir daha barışmalarına fırsat olmamış, ve ekip tamamen dağılmıştı.

X-Watt diye bir ekip yoktu artık.

Ne üyeler, ne de Rose vardı. Genç kız için sadece birer anı olmuşlardı.

Düşündükçe gözleri doluyordu genç kızın. Uzun zaman olmuştu ekipleri dağılalı. 10 senedir ayrılardı birbirlerinden ve kimse gururunu bir kenara bırakıp çıkıp da nasıl olduklarını bile sormamıştı.

Bu kadar değersizdi herkes, hepsi için demek.

Aslında hepsini o denli özlüyordu ki, yalnız başına 10 sene geçirmek bile halen kendisine çok ağır bir yükmüş gibi geliyordu. Onlar olmadan, X-Watt olmadan bir hayat yaşamak çok ama çok zordu Lalisa için.

Ekibini ölümden kurtarmak için geçmişe dönerek fedakarlık yapmış olmasına rağmen üstelik.

İçine öyle bir darlanma düşüyordu ki, bu tür zamanlarda hep gözleri dolar ve kendini tutamaz ağlardı. 10 sene boyunca hep bunu yaşardı, alışmıştı artık.