"Yeniden bir araya gelen ekip üyeleri, bu sefer daha güçlülerdir. Savaş yakındır, ellerini çabuk tutmaları ve hazırlıkları bitirmeleri gerekmektedir."
(DİKKAT! Serinin ilk kitabından başlanması, senaryonun anlaşılması için önerilir.)
🂫
Karakterler:...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Üstteki gifi Jungkook'un düşündüğü hayali sahne olarak varsayın."
(Sabrina Carpenter - Skin)
[GIRIŞ]
İkinci filmin başlamasına birkaç saniye varken Jungkook oturduğu koltuktan kalktı elindeki boş kaseyi mutfağa götürmek üzere ve oturma odasından çıkarak mutfağa girdi ışığı yakmaya gerek duymadan. Boş kaseyi tezgahın üzerine koyarak avuçlarını mermer tezgahın kenarlarına yasladı gerinirken. Başını eğdi, gözlerini yumdu.
Neden böyle olmak zorundaydı? Neden aradan seneler geçmesine rağmen bu haldeydi? Çoktan vazgeçmiş, hayatına bakmış olması gerekirken neden...
Odanın sıcaklığı yerindeydi ancak Jungkook terlediği zaman üşümeye başlardı ve elleri hafif hafif esintiler hissediyordu aralık balkondan ona doğru gelen.
Titremişti anlığına, üşümüştü.
İnsanlar hasta olduklarında da, canları yandıklarında da hissederlerdi bu hissi. Jungkook ikisini de hissetmiyorken neden bu haldeydi?
Onu bu hale ne getirmişti kestiremiyordu. Ekibin ayrı olması mı, onlardan uzak olması mı, onları bunca senedir bulamamış olması mı, kendilerinden uzak durmasını söyleyen gururu mu...
Belki de bir şeyler oluyordu? Olabilecek her ihtimal için endişe duymaya başlamıştı.
Dar geliyordu bu ev ona. Dar geliyordu bulunduğu evren...
Doğrulup yerinde dikleşerek başını kaldırdı ve bıkkınlık dolu bir nefes bırakırken mutfaktan çıktı. Salona girdiği gibi kapıya yönelirken portmantodan ceketini aldı ve kapıyı arkasından çarparak çıktı hiçbir şey demeden.
Bahçeye çıktığı dakika yerinde duraksadı, bakışları bulunduğu zeminin çimenleri arasından uzanan çakıl taşlı yola kayarken adımlarını sokak kaldırımına doğru yöneltti.
Hiçbir şey düşünmek istemiyordu. Hiçbir şey hissetmek istemiyordu, hiçbir şeyi umursayası da yoktu. Sadece gidesi...
Farkında olmadan evden çok uzaklaşmış, gecenin karanlığında sokak lambasının aydınlattığı kaldırımda nefes nefese kalmış bir şekilde duraksamıştı. Kafasına geçirdiği gri kapşonu onu esen rüzgardan korurken çatık kaşları ıssız sokaktaki sessizliği takip edercesine gezinmeye başladı.
"Neden böyle oluyor?..." Kendisi bile bir cevap bulamadan dudaklarından ansızın dökülen soru ile karşı karşıya geldiğince yüreğini acıttı sorunun ağırlığı. Gözleri dolarak yaşları taştı çenesine doğru. Sessizce hıçkırmaya başladı.
![◄[Ⓧ]► X-WATT 3: Diriliş® | #f-action](https://img.wattpad.com/cover/198608638-64-k876002.jpg)