"Yeniden bir araya gelen ekip üyeleri, bu sefer daha güçlülerdir. Savaş yakındır, ellerini çabuk tutmaları ve hazırlıkları bitirmeleri gerekmektedir."
(DİKKAT! Serinin ilk kitabından başlanması, senaryonun anlaşılması için önerilir.)
🂫
Karakterler:...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Doya doya dinleyip ağlamalar..."
(Atakan Ilgazdağ - Benim Hayatım Bu)
[GIRIŞ]
Gözyaşları içinde salondan ayrılan Lalisa, yaşlarını elinin tersiyle silmeye çalışarak hızlı adımlarla koridoru bitirdi ve merdivenlerden aşağı inerek bir alt kattaki terasa doğru adımlarken koridorda bir ses işitti.
"Lalisa!"
Duraksayarak başını arkaya çevirdi. "Ne var Yoongi?"
Genç adam kendisine doğru gelirken Lalisa'nın sinirli tavrını fark ederek kaşlarını çattı. "Sorun ne? Sinirli misin?"
"Sana ne?"
Dudaklarını birbirine bastırdı Yoongi. Sessizlik eşliğinde Lalisa'ya baktığında Lalisa gözlerini yumup derin bir nefes verdi. "Üzgünüm, öyle demek istemedim."
"Her neyse." Yaşlarını silerek zoraki bir tebessüm verip uzaklaşırken Yoongi peşinden adımlayarak yanına geldi ve kendisiyle birlikte terasa doğru yürümeye başladı.
"Niye peşimden geliyorsun?"
"İyi misin?" Diye sordu Yoongi. Lalisa göz devirircesine bakışlarını çevirerek dolan gözlerinden yaşların akmaması için kırpıştırdı. "İyiyim."
"Değilsin."
"İyiyim, Yoongi." Dedi vurgulayarak Lalisa. Yoongi yine aynı tonla söylendi. "Görünebilirsin, ama hissettiremezsin."
"İşte bu yüzden iyiyim diyorum-"
"İyi görünebilirsin ama iyiymiş gibi hissetmiyorsan bunu karşı tarafa hissettiremezsin, ben de sana bunu diyorum." Yoongi keskin bakışlarını attığında Lalisa başını önüne çevirip eğdi ve sessiz kaldı.
"Eğme başını önüne suçlu gibi."
"Suçluyumdur belki de, nereden biliyorsun?" Diye sorduğunda Yoongi kaş çattı şüpheyle. "Sorun ne?"
"Bir sorun yok."
"Hala gözümün içine baka baka beni salak yerine koyuyorsun."