◄[Ⓧ]► X-WATT 3: Diriliş® | #f-action

⊗ [X-WATT: 3] - BÖLÜM 49 ⊗

"Kim Karanlık kitap hakkında daha fazla bilgi edinmek ister? Ya da biraz diğer kitaplara falan mı geçelim ne yapalım?"

[GIRIŞ]

Bodrum kattaki antrenman salonunda sırtını duvara vererek çatık kaşlarıyla önündeki kitabın kapağını inceleyen Taehyung, merdivenlerden gelen bir çift adım sesi işittiğinde başını çevirip kapıyı kontrol etti. Kapılardan biri aralanıp içeri Jennie girince rahat bir nefes bıraktı.

Fakat genç kızın yüz ifadesine baktığında bir olumsuzluk hissetti. "İyi misin?"

Jennie kapıyı kapatarak yanına doğru adımladı. "Namjoon haber etmemi söyledi, Jungkook'un durumu hiç iyi değilmiş."

Bu söz ile Taehyung'un başı direkt olarak genç kıza doğru çevrildi kuzguni bakışlarıyla birlikte. Jennie sıkıntılı bir şekilde yanına oturdu. "Kötüymüş baya."

Ses tonundan onun da bu durum yüzünden oldukça kötü hissettiği belli oluyordu. "Başka bir şey söylemedi."

Taehyung afallamışlık ve üzgün bir şekilde yutkunarak bakarken Jennie titreyen bir ses tonuyla konuştu. "Ya onu kaybedersek? Taehyung..."

Genç adam hiçbir şey söylemeden bakışlarını kaçırdı. Jennie bakışlarını salonun tavanında gezindirirken dolu gözlerini kırpıştırdı. "Çok korkuyorum." Dile getirdi yüreğinden gelen hissi. "Ve biliyorum ki sen de en az benim kadar korkuyorsun aramızdan birine bir şey olmasına. Çünkü bu bir travma haline geldi ve ne yapsak da bir türlü gitmiyor o korku."

Taehyung başını salladı. "En azından Rose'nin yaşıyor olmasına sevinsem de nasıl hayatta kaldığını anlamak şu an için çok zor, eğer Jungkook'u kaybedecek olursak ne tür bir sebepten neden hayatta kalamadığını bilmiş olacağız."

Jennie yutkundu. "Neden bu durumu bu kadar çabuk kabullenmiş gibi konuşuyorsun Taehyung?... Jungkook'u kaybedemeyiz, bunu biliyorsun-"

"Biliyorum ama onu kurtarmak için elimizden gelen hiçbir şey yok Jennie ve bu durum yüzünden 2 gündür aralıksız sürekli düşünür oldum." Taehyung gerginliğini dışarı vururken titreyen ses tonundan ağlamak üzere olduğunu fark etti genç kız. Yüzüne hüzün ve şaşkınlıkla bakarken aralanmış dudaklarını birbirine kapattı.

"Bacağının ne halde olduğunu gördün, kaybetmeyecek olsak bile yaşadığı dakikalar boyunca çektiği acıya şahit olmaya devam edeceğiz. Uyandığında, gözünü açtığında kim bilir belki de bir daha koşamayacağını fark edinceki yüz ifadesini bir düşün."