[aph] Bóle fandomowe

Rozdział 70: Poniedziałki

A/N: Byłam dzisiaj przy portalu Lublin-Wilno. Machałam do ludzi, a oni odmachiwali, 10/10 :D

Gabinet.

– Licia, masz czasem tak, że nachodzi cię ochota na poezję, tak zupełnie bez powodu? – zagadnął nagle Polska, odrzucając na bok stos papierów. – Bo mnie naszła, mogę...?

– Mhm... – mruknął nieopatrznie Taurys, wpatrując się w zapisany drobnym maczkiem dokument; o sekundę za późno zorientował się, na co właśnie dał przyzwolenie. Gdy tylko Feliks otworzył usta, oparł rękę o blat biurka i schował w niej twarz, powstrzymując się od uderzenia dłonią w czoło.

Przecież był poniedziałek – w poniedziałki, z jakiegoś powodu, którego Litwa nie znał, obsesja Feliksa ujawniała się najczęściej – a jednak Taurys dał się podejść... Dobrze, że tym razem wiedział, co odpowiedzieć.

– Litwo, Ojczyzno moja, ty jesteś jak zdrowie, ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię stracił – wyrecytował Feliks na jednym oddechu. – Adam Mickiewicz. Fajnie, nie?

Taurys zerknął na niego przez palce.

– W takiej ciszy tak ucho natężam ciekawie, że słyszałbym głos z Litwy – odparł. – Jedźmy, nikt nie woła – dodał z naciskiem. Mina Feliksa nieco zrzedła. – Też Mickiewicz.

– To zabolało, Licia – Polska teatralnym gestem przyłożył dłoń do serca, a potem, widząc jak Litwa unosi wysoko brew, pokręcił głową i znów zajął się papierologią, porzucając temat poezji.

Pół godziny pracy później usłyszeli nieludzkie wrzaski dochodzące z sali konferencyjnej – a więc poniedziałek nie odbiegał od normy i w tym aspekcie.