CORALINE ━ DAMIANO DAVID

━━ 30. NASZA OSTATNIA NOC

                Arena Ahoy stawała się coraz bardziej pusta, Måneskin musieli pójść ze swoją menedżerką i resztą delegacji za kulisy, by przygotować się do konferencji prasowej. Cała reszta czekała, aż wszyscy będą gotowi, w pokoju spotkań. Z każdym przeprowadzane były krótkie wywiady, w tym ze mną. Powiedziałam dziennikarzowi, że jestem bardzo zadowolona z trzeciego miejsca i niesamowicie cieszę się szczęściem Włoch, po czym wróciłam do czekającej na mnie Sophii.

Siedzieliśmy na kanapach i na ogromnym telewizorze oglądaliśmy, jak wygrany zespół siada przy stole. Wszyscy mieli dobre humory, nawet wiwatowaliśmy, gdy Damiano otworzył butelkę szampana.

– Cześć mamo, to ja – powiedział do mikrofonu, na co się zaśmialiśmy.

Konferencja się zaczęła, ktoś podał mi lampkę szampana, którego napiłam się z szerokim uśmiechem.

– Gratuluję, Włochy. Damiano, muszę o to zapytać. Byłeś widziany, jak pochylasz się nad stołem i to wyglądało, jakbyś coś wciągał. Ludzie w sieci sugerują, że zażywałeś kokainę.

Moja szczęka opadła. Przecież on nie mógł mówić poważnie.

Damiano również wyglądał na zszokowanego, ale szybko się opanował, by wytłumaczyć, że Thomas stłukł szklankę i to dlatego patrzył w dół.

– Nie biorę narkotyków, błagam was... – Potem krzyknął jeszcze coś, czego nie usłyszałam, ponieważ dziennikarze zaczęli głośno bić prawo.

Z Sophią wymieniłyśmy spojrzenia, a ja przewróciłam oczami.

Kolejny reporter zabrał głos.

– Również chciałbym wam pogratulować, to był naprawdę świetny występ. Damiano, ja także mam pytanie do ciebie. Niedługo po ogłoszeniu waszej wygranej nagrany został filmik, na którym jesteś widziany z reprezentantką Wielkiej Brytanii. To wygląda, jakbyście się całowali. Jak wygląda twoja relacja z Coraline Collins?

Mamroty rozległy się po całej sali konferencyjnej. Damiano uśmiechnął się, przez chwilę myśląc.

– Eurowizja to wydarzenie muzyczne, więc może powinniśmy ograniczyć się do pytań o naszą muzykę i występ, a nie życia prywatne – odpowiedział, co poskutkowało kolejnymi brawami.

Wydarzenie trwało jeszcze przez jakiś czas, po czym Måneskin wrócili za kulisy. Damiano przebrał się w czarne spodnie i tego samego koloru kurtkę, ponieważ jego poprzednia dolna część ubrania się podarła.

– Dobrze powiedziane – powiedziałam z szerokim uśmiechem, kiedy cały zespół pojawił się obok mnie i Sophii. – O co w ogóle chodziło mu z tą kokainą?

– Jeśli chcą, to z własnej woli poddam się testowi na obecność narkotyków. Wtedy zobaczą, co za głupoty pieprzyli – stwierdził i objął mnie ramieniem.

– Tak, gwiazdo rocka.

Razem z resztą artystów udaliśmy się na afterparty, które w tym roku odbywało się w hotelu naprzeciwko areny. Miał on pięknie oświetlony taras na dachu. Był tam bar oraz stół z jedzeniem, grała głośna muzyka, a wszędzie krzątali się ludzie odpowiedzialni za organizację Eurowizji.

Elle pożegnała nas z lampką w dłoni, gdyż chciała porozmawiać z Jaredem. Damiano wniósł na górę roześmianą mnie w swoich ramionach, a zespół został powitany wiwatami. Każdy był pełen życia, tańczyliśmy w rytm muzyki, ale fakt, iż był to nasz ostatni wspólny wieczór w Rotterdamie, wisiał nad nami niczym deszczowa chmura.

W pewnym momencie oddaliłam się od reszty, żeby pójść do łazienki. Po umyciu rąk zaczęłam przyglądać się sobie w lustrze. Moja twarz błyszczała od powoli rozpuszczającego się makijażu, cienie były trochę rozmazane, ale wyglądałam, jakbym naprawdę dobrze się bawiła.