Winkelierster

HOOFDSTUK 7

Jan had na die laatste babysit niet veel tijd om weg te dromen. Alhoewel hij slim en belezen was, kon hij het zich niet veroorloven het werk voor school te verwaarlozen.

Zijn ervaringen van de voorbije vrijdagen gaven hem wel een warm gevoel, maar hij liet zich het hoofd niet zot maken. Hij had deze week enkele belangrijke toetsen af te leggen, en ook diende hij vrijdag een paper af te geen voor aardrijkskunde.

In de loop van de week kwamen de toetsen in orde. Frans zou zoals gewoonte eerder kantje boordje zijn dan vlot geslaagd, maar de toets van geschiedenis over de 17de eeuwse schilderkunst was zonder meer goed geweest. Hij had al eerder nagedacht wat hij eventueel zou studeren na het middelbaar en geschiedenis en kunstgeschiedenis zaten alletwee nog in de running.

De paper van aardrijkskunde ging over winden en wolkenmassa's. Vanuit zijn kamer had hij op de meest mogelijke en onmogelijke momenten de voorbije weken de lucht en de wolken gefotografeerd als materiaal voor zijn paper. Hij had tot vrijdagmorgen in de vroegste uurtjes blijven werken aan zijn paper, maar hij was af en was er tevreden over.

Na school haastte hij zich op weg naar huis. De voorbije week had hij nog minder dan anders zijn moeder gezien, en hij ervoer zelf dat hij wat tijd had goed te maken voor hij ging babysitten.

Thuisgekomen ging hij na de dagelijkse opruim van zijn schoolgerief naar zijn moeder, die onmiddellijk informeerde naar zijn paper. Ook hielp hij haar tijdens het eten maken. Zijn moeder had al ontdekt dat hij behoorlijk goed aardappelen kon schillen en maakte daar handig gebruik van door meteen een grote hoeveelheid aardappelen klaar te maken.

Om half zeven stond Jan bij Marthe en Ella binnen. Ze waren al klaar met eten en anders dan de voorbije weken begroette Marthe hem met een kus op de wang en een welgemeende "Kom binnen !"

Ella was doorheen het huis met een speelgoedbuggy vol met knuffels aan het rijden. Toen Jan aan Ella vroeg of zij hem ook een kus gaf, kwam er een snelle "Nee !", maar Jan had al geleerd er niet teveel gewicht aan te geven. Ze zei met korte duidelijke woorden of zinnetjes wat er op dat moment door haar hoofd ging en niets meer.

Marthe had het antwoord van Ella ook gehoord en maakte er een opmerking over.

"Ik ben al blij dat ze af en toe iets zegt. Tot enkele maanden geleden sprak ze amper. Nu zegt ze alleen het hoogstnoodzakelijke, maar dat maakt het net iets gemakkelijker. Gelukkig maakt haar non-verbale communicatie veel goed."

Jan zei dat hem niet stoorde dat ze niet veel sprak. Zijn tweelingzus was al genoeg een spraakwaterval bij momenten, dus de rust van Ella was een welkome afwisseling. Marthe moest er smakelijk om lachen. Het was de eerste keer dat hij Marthe hardop hoorde lachen.

Nadat Marthe naar haar werk was vertrokken besloot Jan eerst de thee klaar te maken. Toen hij net klaar was, kwam Ella naar hem toe gelopen. Ze maakte hem duidelijk dat hij haar moest pakken. Hij hief ze op, en voor hij iets kon doen, kuste zij hem op de mond en zei "Hallo !".

Doordat Ella enkel een romper en een rokje droeg voelde Jan de volle luier goed zitten. Lang mocht hij niet meer wachten om haar te verschonen. Jan begroette haar ook, en besloot met haar nog wat te spelen. Ella had echter niet veel zin om iets met hem te doen en ging onmiddellijk terug op in haar eigen spel.

Jan ging daarom maar even in de cd-kast kijken of hij zin had in één van de cd's van Marthe. Jan had tot nu niet gedurfd om een cd te spelen, maar Marthe had hem daarnet nog duidelijk gemaakt dat hij gerust muziek mocht opzetten. Thuis stond al zijn muziek op usb-sticks, maar Marthe had een mooie muziekcollectie met zo op het eerste gezicht ook een fijne muzieksmaak.