Winkelierster

HOOFDSTUK 58

Ella vloog Jan in de armen. Ze waren eigenlijk op een diefje binnengekomen en werden hartelijk begroet door Mia, maar toen Ella door het raam zag dat Jan en Els er waren, was ze het huis binnengestormd, recht naar Jan toe.

"Dag Prutske. Jij hebt me precies wel gemist, hé."

Ella klemde zich met heel haar lijfje rond haar grote vriend, en Jan wist dat ze hem niet onmiddellijk zou loslaten. Ook Els had al lang door dat het vergeefse moeite zou zijn om haar los te weken. Ze probeerde het anders nog wel smekend.

"Krijg ik geen kusje van mijn grote meid ?"

De heftigheid waarmee Ella neen knikte, ontlokte bij Els alleen maar een brede glimlach.

"Als jij mij geen kusje geeft, dan geef ik jou er maar eentje."

Ze zette zich achter de twee-eenheid, bukte licht door haar knieën en gaf Ella een dikke knuffel en kus in de hals en op haar kaak.

"Zijn ons Lies en Marthe er ook ?"

"Nee. Die zijn naar de winkel nog wat kampeerspullen gaan kopen voor Marthe en Ella. Ze vroegen of Ella even hier kon blijven, dan konden ze het rustiger aan doen. Het is de bedoeling dat ze tegen vanavond terug hier zijn. Ik heb gezegd dat ze gerust mogen blijven eten. Hebben jullie plannen voor vanavond ?"

"Wij wilden vanavond gewoon hier blijven, Mia. Het is gisterenavond laat geworden, veel later dan wij zelf wilden."

Mia keek haar onbegrijpend aan.

"Tante Greet heeft ons mee op restaurant genomen voor onze laatste dag. De mannen hadden ons eerst al meegenomen op café voor een afscheidsdrink. We waren blij dat we eindelijk bij tante Greet waren, maar die stond klaar om ons mee te sleuren naar het restaurant. Nonkel Evert zat ons daar al op te wachten."

"En, zat geworden ?"

"Nee, mama. Licht wel, maar niet zat. Trouwens, we moesten nog met de fiets naar huis."

"En jullie tante Greet ?"

"Tante is nuchter gebleven. Ik denk dat ze dat ook zeker wou blijven om ons te helpen. En misschien maar goed, want ik denk niet dat ik zelf mijn luier vannacht goed had gekregen."

"Heeft zij jou luier aangedaan ?"

"Niet alleen die van mij, ook die van Jan. Het gaat wennen zijn om hem terug zelf te moeten aandoen. We zijn op dat vlak tien dagen verwend geweest."

"Hoe bedoel je ? Heeft zij jullie dan elke dag jullie luier aangedaan ?"

Els vertelde dat haar tante verpleegster was, en het eigenlijk een gewoonte van vroeger was die nooit was opgehouden, ook niet toen Els al lang groot genoeg was om zelf een luier aan te doen.

Toen Els daarop het relaas van de tien dagen ervoor verder begon te vertellen, met dan vooral ook de nieuwsgierige blik en vragen van zijn moeder toen het weekend ter sprake kwam, besloot Jan even met Ella naar buiten te gaan.

Niet alleen was het relaas van het weekend ervoor niet bepaald iets wat Ella moest horen, maar Jan wilde ook lastige vragen van zijn moeder ontwijken.

Hij had dan eindelijk wel geleerd hoe hij zijn verlangens en grenzen kenbaar moest maken, maar om dit meteen te moeten testen bij zijn moeder, dat was voor hem op dat moment nog een brug te ver. Hij hoorde in gedachten terug Marian nadat ze had ontdekt dat hij terug in zijn luier had gekakt.

"Ik weet niet of ik teleurgesteld moet zijn in jou, hard moet lachen of net heel boos. Ik dacht toch wel dat we hadden afgesproken dat je je grenzen ging afbakenen en ging aangeven wat je wou. Wat wilde je hiermee nu bereiken ?"