Winkelierster

HOOFDSTUK 16

Jan wist niet wat Marthe te zeggen had. Enigszins achterdochtig zette hij zich in de eenzit.

"Jan, kom maar even bij mij zitten. Ik wil iets met je bespreken."

Jan had gezien dat ze het voedingskussen terug op haar schoot gelegd, en wist niet goed wat hiervan te denken. Marthe zag de achterdocht in zijn ogen.

"Ik ga je niet opnieuw voeden, hoor. Mijn borsten zijn al lang gewend aan het enkel 's morgens voeden, en ik wil dat ook zo houden. Ik zou het graag even hebben over wat er met je aan het gebeuren is. Maar doe eerst je bovenkleding even uit. Dat maakt het gemakkelijker."

Ze nodigde hem met haar hand uit op het kussen te komen liggen. Hij deed zijn broek, sokken en trui uit en ging met enkel zijn luier en romper nog aan liggen, en voelde onmiddellijk de ondertussen vertrouwde boezem tegen zijn gezicht.

Tezamen met Marthe's rustige ademhaling en haar warme hand die op zijn buik werd gelegd, zorgde dit ervoor dat Jan volledig kalmeerde.

"Jan, ik heb in de loop van de voormiddag wat zitten nadenken. Er zijn veel oorzaken mogelijk waardoor je terug opnieuw bent beginnen bedplassen. Feit is dat je het hier doet, en dat het niet bij een eenmalig feit is gebleven ondertussen.

Ik weet dat je het bij je thuis nog niet hebt gehad, maar dat wil niets zeggen. Ik weet ook dat je het op dit moment nog niet tegen je moeder durft vertellen, maar net dat baart me zorgen.

Eerlijk gezegd zou ik het veiliger vinden dat je bij je thuis ook bescherming draagt 's nachts, maar dan is het beter dat je moeder op de hoogte is.

Wat zou je er van vinden als ik eens met je moeder bel ? Soms doet een gesprek van moeder tot moeder wonderen, en het is voor mij ook niet de eerste keer dat ik deze problematiek bespreek met ouders die van niets weten."

Jan besefte nu ook wel dat hij niet langer kon negeren dat hij al enkele keren echt tijdens zijn slaap had geplast. De vraag van Marthe verraste hem wel, maar hij voelde ook van binnen een soort opluchting.

Hij had totaal geen idee hoe hij dat gesprek met zijn moeder moest aanpakken, en was dan ook blij te horen dat Marthe hem een uitweg bood. Hij stemde toe met het voorstel en bedankte haar met een zoen op de wang.

Hij wist dat Marthe hem had doen neerliggen tegen haar boezem om zo de spanning weg te doen ebben voor dit gesprek, en nu het gedaan was, had Jan eigenlijk helemaal geen zin om weg te gaan bij haar en terug recht te gaan zitten. Marthe liet hem ook rustig tegen haar aan liggen.

"Jan, er was eigenlijk nog een tweede reden waarom ik vroeg om bij mij te komen liggen. Ik zou je nog een tweede voorstel willen doen."

Hij merkte dat ze wat opzij boog om iets te nemen dat blijkbaar naast de zetel op de grond had gestaan.

"Hoe voelde je je daarstraks tijdens het voeden ?", vroeg ze.

Jan vertelde dat hem dat een heerlijk gevoel gaf, volledig veilig en zonder zorgen.

"Mag ik proberen om je nog eens zo'n gevoel te geven op een net iets andere manier ? Het enige dat ik vraag is dat je even je ogen sluit en me blindelings volgt."

Jan keek haar even vol in de ogen aan, voor zover dat ging vanuit zijn positie.

"Ik ga je niet pijn doen, hooguit vind je het bizar. Als je het niet wilt, dan geef je me gewoon een teken en dan stoppen we ermee."

Jan was enorm nieuwsgierig gemaakt door Marthe. Hij had wel wat schrik, maar hij wist dat hij Marthe kon vertrouwen dat ze hem niet wilde kwetsen.

Jan sloot zijn ogen. Marthe vroeg hem even zijn mond open te doen. Wat hij toen ervoer, was moeilijk te beschrijven. Hij voelde een warme vorm in zijn mond komen, en vlak erna had hij de smaak van kamillethee op zijn tong.