HOOFDSTUK 60

95 1 0
                                    

Mia trok net de natte luier onder Ella haar poep toen de bel ging.

"Jan, doe jij even open ? Dat gaat Marthe zijn neem ik aan."

Als reactie op de deurbel begon Ella heftiger te bewegen.

"Helaba meisje ! Jij moet nog even wat stilliggen. Anders kan ik je geen propere luier aan doen."

Marthe begroette de twee terwijl Mia verder deed met de verzorging.

"Is het wat gegaan vandaag ?"

"Absoluut, maar ze is heel zenuwachtig, al heel de dag. Dit is al haar vijfde verschoonbeurt. Haar pisblaas heeft nog geen moment stilgestaan volgens mij. Ze beseft heel goed dat er iets staat te gebeuren."

"Ik vind het zelf ook wel spannend. Ik ben nog nooit echt lang weg geweest met ons Ella. Ze heeft trouwens nog nooit bewust in een tent geslapen. De laatste keer was ze nog maar een baby. Daar weet ze niets meer van."

"Zijn Lies en ons Els er nog ?"

"Ga maar naar de badkamer. Die zitten boven in bad."

"Tesamen ?"

"Ik denk het wel. Ik hoorde ze toch zoiets in die aard zeggen."

Nieuwsgierig trok Marthe naar boven en vond in de badkamer de twee dames languit liggend in het schuim, elk met hun hoofd aan een kant van het bad. Ze begroette hen alle twee met een kus op de mond. Die bij Lies duurde alleen veel langer.

"Dat ziet er hier gezellig uit. Zijn jullie nog iets van plan misschien ?"

"Wij gaan met de dames nog een avondje stappen. Een ideetje van Greet, de zus van de Waf. Zij wou nog eens alleen wat oestrogeen rondom haar voor we tien dagen ondergedompeld worden in gemengd doen."

"Klinkt plezant. Wij gaan wel stilaan vertrekken. Het is toch vlot meer dan een uur rijden, en wij moeten onze tent ook nog rechtzetten. Ik wil dat Ella niet te laat in haar bed ligt."

"Heeft mama de luiers van Ella al gegeven ? Ze heeft voor alle veiligheid maar twee pakken gekocht. Dat leek haar beter. Trouwens, Els, voor jullie heeft ons mama ook twee pakken voorzien."

"Dat zijn er toch veel te veel. Er zitten er dertig in zo'n pak. Zelfs met één pak komen we waarschijnlijk vlot toe."

"Heeft ze er niets van gezegd. Ze heeft een zwaardere variant aangekocht. Jan is de voorbije week twee keer doorgelekt, en het leek haar beter een dikkere te bestellen. Jij moet maar zien welke jij neemt, maar Jan weet dat hij beter de dikkere neemt."

Nadat Ella haar moeke nog een dikke zoen had gegeven, was het de beurt aan Marthe om afscheid te nemen. Mia pakte haar goed vast.

"Schattebout, je bent zelf ook zenuwachtig, hé. Ik voel je spanning gewoon in je lijf. Het komt allemaal in orde. Probeer er gewoon zoveel mogelijk van te genieten."

"Ik weet het, Mia. Ik ben ook niet zozeer zenuwachtig, maar wel opgewonden. Ik begin terug te beseffen dat ik terug op kamp ga. Dat is gewoon terug spannend. Ik hoop alleen dat Ella het een beetje naar haar zin gaat hebben."

"Onze Jan is mee, vergeet dat niet. En Lies zal ook wel af en toe een momentje met haar willen doorbrengen. Als het er echt op aan komt, heeft ze genoeg mensen bij wie ze zich kan terugtrekken."

Mia gaf haar schoondochter nog een extra lange knuffel. Marthe had eigenlijk niet veel zin om los te laten. In die korte tijd dat ze Mia nu kende, was hun contact zeer innig geworden. Meer nog dan haar eigen moeder gaf Mia haar ook enorm veel aandacht.

Voor haar eigen moeder was ze altijd de oudste geweest en gebleven, en ze besefte door het goede contact met Mia dat ook zij nog enorm kon genieten van de moederlijke aandacht die Mia haar gaf. Ze had nu heel sterk het gevoel dat ze er terug twaalf dagen alleen voor stond. De knuffel met Mia was haar laatste strohalm voor ze zich aan dat avontuur moest wagen.

WinkeliersterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu