Winkelierster

HOOFDSTUK 83

Om half negen besloot Erica dat ze toch eens ging kijken of haar dochter en kleindochter al wakker waren. Van Els kon je dat zeker verwachten, maar ze snapte niet dat Ella nog niet wakker was.

Voorzichtjes deed ze de klink van de slaapkamerdeur naar beneden en draaide de deur naar binnen. Zoals al wel meer was gebeurd, werd ze ook nu verrast door wat ze zag : Els met haar tut in de mond, en met ontbloot lijf, en alleen haar luier aan. Tegen haar gelepeld Ella, nog diep in slaap, in haar trappelzak, knuffel in de hand, ook tut in de mond.

Erica had natuurlijk het raden naar wat er gebeurd was tussen tien uur de avond voordien en nu. In ieder geval was Els wel degelijk naar boven gegaan met haar slaapkleedje aan. En ze dacht niet dat Ella vanzelf over het reisbedje was geklommen in haar trappelzak.

Even zachtjes als ze ze had opengedaan, sloot Erica de slaapkamerdeur. Ze voelde een warme gloed door haar lichaam komen, een warme gloed die ze kreeg door de innige band te zien tussen de tante en haar nichtje.

Toen Ella de avond ervoor tijdens het eten op Els haar schoot kroop, had Erica gezien dat Els en Marthe elkaar even diep aankeken. Bovendien straalde Els toen veel meer dan ze misschien zelf wou. Ella vervulde een behoefte die Els op dat moment had, en waarvan Marthe blijkbaar ook op de hoogte was.

En het kon natuurlijk niet anders, of het uitte zich op een lichamelijke manier. Erica vroeg zich af wie van die vijf het nu het ergste had zitten op lichamelijk vlak. Elk op hun manier haalde energie uit het aanraken van de mensen in hun dichtste omgeving.

Ze hoopte alleen dat hen dat niet in problemen zou brengen. Zeker Ella was zo jong nog in het graag zien van anderen en dat laten merken. Op dat vlak was ze eerder nog een peuter, dan een kleuter die naar de tweede kleuterklas ging.

"Anje, heb jij die luier niet uitgedaan daarstraks. Komaan meisje, doe die uit en doe gewoon terug je onderbroek aan."

Lianne zei het vriendelijk tegen haar dochter, maar vooral merkte Jan een ongerustheid in haar stem. Hij had misschien toch eerder boosheid verwacht. In ieder geval was hij nog meer benieuwd naar het verhaal dat hij te horen zou krijgen.

Het laatste dat hij had verwacht, was Anje hier aan te treffen met een luier, een natte luier bovendien, en blijkbaar liep ze er dan ook nog vrij lang bewust mee rond.

"Jan, ik stel voor dat we naar beneden gaan en daar alles bespreken. Anje'tje, laat Jan nu maar los en doe je luier af. En vergeet hem voor één keer eens niet weg te gooien, alsjeblieft."

Die 'voor één keer' maakte Jan duidelijk dat Anje blijkbaar al langer terug in de luiers zat. Iets in hem vermoedde dat ze sinds het kamp niet meer uit de luiers was geraakt, en al zeker niet 's nachts.

Beneden aangekomen geurde de volledige ruimte naar oosterse geuren, de curry op kop. Het water kwam Jan al in de mond. Hij had geen idee wat zijn moeder van plan was om klaar te maken die avond, maar deze geuren leken hem in ieder geval een meer dan goed alternatief te bieden.

Bernd werd naar boven gejaagd door zijn moeder met het argument dat Jan niet verantwoordelijk zou zijn als hij per ongeluk een legomannetje kapot trapte omdat hij geen plaats had om zijn voeten te zetten.

Erica hoorde de twee vrolijk plezier makend naar beneden komen. Ze was al blij dat Els terug de moeite had gedaan om haar slaapkleedje aan te doen.

Niet dat dat veel afbreuk deed aan hun plezier. Integendeel zelfs, want toen ze de hoek omdraaide van de keuken, zag Erica dat Ella zich probeerde te verstoppen onder het slaapkleedje. Haar bruinblonde haren kwamen piepen in de halsopening, en vanonder zag je enkel de restanten van de trappelzak hangen.