Winkelierster

HOOFDSTUK 86

"Je bent echt een mooie vrouw, weet je dat ?"

Els voelde zich van binnen warm worden en dat haar sneller stromende bloed haar gezicht fel deed blozen. Ze stond op een luier na volledig naakt de verschillende roetstrepen van zich af te wassen, roetstrepen die het gevolg waren van een uit de hand gelopen ritme-klaar-spelletje, aanstekers en kurkenstoppen.

Haar gezicht was al proper geraakt, nu waren de armen aan de beurt en daarna nog haar onderbenen. Ze hadden haar goed te pakken gekregen, maar het was ongelooflijk plezant geweest.

En nu dat ene zinnetje. Hoe kon iemand dat nu zeggen tegen haar, zeker omdat ze gewoon goesting had gekregen om nu al haar luier aan te doen. Ze had nood om zich terug even klein te voelen, na heel de namiddag de leidster te zijn geweest van een bende kinderen van het derde en vierde leerjaar.

En wat de situatie nog erger maakte voor Els, was dat ook de vierjarige kleuter op haar mama's arm het ook natuurlijk hoorde. Die vierjarige kleuter had zelf ook wel net een propere luier gekregen en had enkel een body'ke aan, maar toch.

"Mama, alsjeblief, zeg dat nu niet."

"Elsje, ik zeg dat wel. Je moet niet zo beginnen blozen. Ik mag dat toch vinden dat ik jou een hele mooie vrouw vind. Je hebt echt een mooi figuur, weet je dat."

"Met een luier aan."

"Ja, met een luier aan, so what. Daar kijk ik nog niet naar. Je zou me beter moeten kennen dan dat. Ik weet waarom je luiers draagt, en ik kan wel raden waarom je hem nu al hebt aangedaan. Als je nu hier in je blootje of met een onderbroek had gestaan, dan had ik dat ook gezegd."

Erica kwam binnen in de badkamer en ging vlak achter haar dochter staan.

"Maar zo ben je wel veel schattiger."

Els kon niet verhinderen dat haar moeder haar vol op de luier klopte langs achter en snel terug wegging, terwijl zij de zeep uit haar washandje spoelde.

"Mijn dochtertje is echt nog wel heel klein, hé ? Maar ik weet wat er voor zal zorgen dat je goed zal slapen."

Met de nodige kinderlijke intonatie sprak haar moeder de woorden uit. Het kon haar geen barst schelen. Ze was uitgeput, en was heel blij dat haar moeder zonder iets te vragen haar was gevolgd naar haar slaapkamer.

Het was al lang geleden dat het nog eens was gebeurd, maar haar moeder had haar luier voor de nacht aangedaan, op de gekende wijze, met het nodige babygebabbel dat ze voor haar dochter hield.

Lies liet het zich welgevallen. Ze liet zich helemaal leiden door haar moeder, zelfs op zo'n manier dat ze veel te laat doorhad dat haar moeder haar benen met behoorlijk wat moeite omhooghield om de luier onder haar zitvlak te schuiven. Op dat moment hielp Lies een handje mee door zelf haar benen in de lucht te houden, maar daar bleef het bij. Al de rest werd gedaan door haar moeder.

Nu was ze zo goed als klaar. Mia had net de laatste drukknoopjes van haar romper vastgeklikt, en boog zich voorover om haar dochter een zoentje op de mond te geven.

Het laatste dat Lies hoorde was dat de bovenste schuif van het kleine ladenkastje dat bovenop haar bureau stond, werd opengeschoven en weer dichtgedaan, het zinnetje dat ze goed zou slapen en haar speen die in haar mond werd gestoken. Haar mama deed het licht in de kamer uit en vertrok.

Hoe moe Lies ook was, dit was een moment dat ze goed in zich opnam. Ze wou zo lang mogelijk genieten van dit moment van puur baby'tje zijn. Haar gedachten gingen toch onwillekeurig uit naar het gesprek eerder die avond aan de eettafel en aan de verzorging die Jan vlak voor haar te beurt was gevallen.