Winkelierster

HOOFDSTUK 14

Jan merkte op een bepaald moment dat er amper nog melk uit Marthe's warme stevige tepel kwam. Hij stopte met zuigen, maar had nog geen zin om echt te stoppen. Marthe liet het toe dat hij nog lag na te genieten.

Ze had enorm veel schrik gehad dat dit verkeerd zou uitdraaien, maar ergens had ze voldoende vertrouwen in haar mensenkennis om in te schatten dat Jan op dit moment echte moederliefde nodig had, en hoe kon je dat beter geven dan door datgene wat een moeder een moeder maakt.

Ze had er dan ook geen problemen mee dat Jan nog niet onmiddellijk wou lossen. Ze zou het wel merken als hij iets anders van plan was, maar ze had er vertrouwen in dat hij haar borsten als iets zuiver moederlijk bleef beschouwen, ondanks zijn zestien jaar.

Na een tijdje zo samen te hebben gezeten vond Marthe het welletjes.

"Jan, alles in orde ? Ik denk wel dat je het geapprecieerd heb dat we dit deden, niet ?"

Jan kwam recht en ging tegen Marthe aanzitten met zijn hoofd tegen haar schouder.

"Marthe, ik voelde me zo intens gelukkig toen ik daar lag. Ik weet niet hoe het komt, maar het lijkt me alsof ik dat echt nodig had. Ik zou er alleen in de verste verte niet aan denken dit ooit bij mijn moeder te proberen. Het gedacht alleen al bezorgt me rillingen. Merci voor alles, Marthe."

Nadat hij dit had gezegd kwam hij recht en gaf haar een zachte, maar dikke zoen op haar kaak.

"Jan, jij hebt op dit moment heel sterke nood aan moedergevoelens, zeker na wat er je de voorbije weken allemaal is overkomen. De reden dat je dit nooit bij je moeder zou durven is dat het om je eigen moeder gaat. Jij hebt ze te hard nodig om dit te kunnen riskeren.

Ook voor haar zou dit niet meer kunnen. Zij moet je opvoeden, en daar hoort nu geen borstvoeding meer bij. Onze relatie is anders. Ik heb je al snel leren kennen op je zwakste, en moest vanaf het begin ergens mee mijn moederhart tonen naar jou. Dat heeft ertoe geleid dat ik dit nu ook met jou kon proberen."

Marthe gaf hem een dikke knuffel.

"Heb je eigenlijk bewust in de luier geplast ?"

"Nee, totaal niet. Ik merkte op een bepaald moment dat mijn poep warm aanvoelde en besefte dat ik moest hebben geplast. Hoe wist jij dat ?"

Marthe vertelde dat je iemand kan horen plassen als het stil genoeg is.

Ella had ondertussen een houten loopfietsje onder zich geschoven en zat nu de woonkamer rond te crossen. Jan kwam terug bij zijn positieven en toen ze voor zijn voeten voorbij kwam gereden, greep hij haar vast en liftte haar op.

"Dag pruts. We zijn je een beetje vergeten hé. Kom hier dat ik je even bijkietel."

Snel zette hij het meisje op de schoot en begon haar in haar buik te kriebelen. Ella kronkelde van de kriebels en liet een smakelijke schaterlach horen.

"Jan, ik zou maar voorzichtig zijn. De kans is groot dat zij ook terug heeft geplast ondertussen en je hebt dan wel een nachtluier aan, maar oneindig is de opvangcapaciteit ook niet."

Snel stopte Jan, en zette Ella terug op haar fietsje. Hij voelde wel eerst aan haar luier en moest Marthe gelijk geven.

"Kom meisje, we gaan naar de badkamer. Er zijn meer dan één luier te verschonen. Kom je mee, Jan ?"

Samen gingen ze naar de badkamer.

"Kan jij Ella al uitkleden, dan ga ik even kleren voor haar pakken. Je mag haar ook al op het toilet zetten."

Jan begon meteen Marthe's instructie op te volgen. Ella's pyjama en romper werden aan de kant gelegd, en de volle luier werd afgedaan en opgerold. Terwijl Ella een grote boodschap deed, kwam Marthe terug binnen met een vol pak kleren op haar arm.

"Kleed je ook maar uit Jan, dan kan je meteen douchen."

Jan keek verschrikt naar Marthe en dan naar Ella.

"Je moet geen schrik hebben dat Ella je zo ziet. Ik leg haar zo direct op haar kussen met iets om te spelen, en dan let ze toch niet meer op wat er rondom haar gebeurt. En trouwens, ze zal daarnet ook wel gevoeld hebben dat jij een volle luier aan hebt."

Jan gaf zich gewonnen, en stond na niet veel tijd in zijn volle luier. Hij besefte net op tijd dat hij zijn tanden nog niet had gepoetst. Hij vertrouwde op Marthe en begon in zijn duidelijk volle luier zijn tanden te poetsen.

Ella keek er naar, ook naar de luier, maar liet niks merken. Jan vond het daarna toch wat genant en besloot zijn luier uit te doen in de douche. Nadat hij gedoucht had, kwam Jan uit het douchehokje. Marthe stond nu ook zichzelf te wassen, met enkel een luier aan.

"Ella heb ik even voor de tv gezet zodat ik me ook kan wassen."

Jan was wel geschrokken van Marthe's openheid, maar ergens begreep hij het ook. De borsten die ze nu open en bloot waste, had hij een dik half uur eerder nog in zijn eigen mond gehad.

"Marthe, ik wist niet dat jij ook nog luiers draagt ? Plas jij ook nog in je bed ?"

"Nee. Ik draag niet altijd luiers. Ik ben deels incontinent geworden bij de bevalling van ons Ella. Tijdens het persen moet ik mijn blaas hebben beschadigd. Sindsdien heb ik moeite om mijn plas op te houden. Dat was de hoofdreden dat mijn ex en ik gingen scheiden. Hij kon het niet verkroppen dat ik permanent plasbescherming moet dragen, ook in bed.

Normaal draag ik gewone incontinentieverbanden voor vrouwen, maar tijdens mijn maandstonden heb ik het veel erger. Sinds enkele maanden draag ik daarom luiers tijdens die periode. Ik voel me sindsdien veel vrijer, want minder gebonden aan de nabijheid van een toilet."

Jan voelde zich ellendig. Deze vrouw was zelf in zekere zin gedoemd voor de rest van haar leven en hij deed moeilijk over enkele ongelukjes. "Marthe, sorry dat ik het vroeg. Ik wist niet dat..."

Marthe onderbrak hem.

"Als ik het niet had gewild, dan had ik ook niet met blote borsten voor je gestaan. Ben je bijna afgedroogd ?"

Jan was ondertussen afgedroogd, en was op zoek naar zijn kleren.

"Ik heb ze even boven gelegd. Ik ga zo meteen met je mee. Doe nu maar je handdoek om. Zou je me even kunnen helpen met mijn luier ? Het enige ambetante is het juist timen van het aandoen van de nieuwe luier om te vermijden dat er gemorst wordt op de vloer. Nu jij er bent, kan je me helpen."

Marthe ging op de wc zitten en deed haar luier los en rolde die op. Hij zag meteen dat er niet alleen urine in de luier was. Jan moest de propere luier openleggen op het verzorgingskussen.

Nadat ze haar onderste had opgefrist en afgedroogd, ging Marthe snel op de luier zitten. Jan nam de luier en vouwde die toe. Hij wist nu hoe het moest, en deed zacht de plakkers dicht. Nu was het Marthe's beurt om hem een zoen te geven en "Merci !" te zeggen.

Samen gingen ze naar boven om hun kleren aan te doen. Marthe ging echter mee Jans kamer binnen.

"Ga maar liggen !"

Niet begrijpend ging Jan op het bed op zijn rug liggen.

"Als het klopt dat jij vanmorgen hebt geplast zonder het zelf te weten, wil dit zeggen dat dit opnieuw kan gebeuren."

Marthe deed Jan snel en efficiënt een propere luier om, één die wel minder dik was dan die van vannacht. Jan kon geen enkel argument verzinnen om Marthe er van te overtuigen dat een luier niet nodig was. Hij had effectief onbewust geplast terwijl hij wakker was.

Jans romper werd terug aangedaan. Zijn jeansbroek ging verrassend vlot over de luier, en Marthe verzekerde hem dat er niets van te zien was. Zijn t-shirt bleef liggen en hij deed zijn sweater boven zijn romper.

"Ga al maar naar Ella. Ik kleed me aan en kom ook zo."

Ze ging verder naar haar kamer, terwijl Jan naar beneden ging. Toen Marthe beneden kwam, begon ze in de keuken enkele zakken te pakken.

"Doenjullie je schoenen aan ? We gaan naar de winkel."