Winkelierster

HOOFDSTUK 59

"Oh Lukas, komaan, dit is echt niet grappig !"

Jan wilde het eigenlijk zeggen, het lag op het puntje van zijn tong, maar voor hem lag zo'n gelukzalig guitig gezichtje naar hem te glimlachen dat hij er zich niet toe kon brengen het ook echt tegen Lukas te zeggen.

In plaats daarvan maakte hij snel het baby'tje verder klaar en nam hem op de arm. Waarschijnlijk was Lukas van het schrikken pipi beginnen doen. Alleen merkte Jan wel op dat hij zich niet had ingehouden. Hij voelde stilaan het vocht door zijn onderbroek komen.

Jan had meer in een opwelling gezegd dat hij verder voor Lukas zou zorgen. De verzorging zag hij zeker zitten, maar nu hij daarmee klaar was, besefte dat hij nog voor een moeilijk taak stond. Hij moest met de baby de trap af gaan.

Trappen doen met Ella was niet zo moeilijk. Zij hield zich altijd goed vast, en zat stabiel. Nu voelde Jan zich toch een pak onzekerder. Hij kende de trap helemaal niet goed, en om dan naar beneden te moeten komen met een onvoorspelbare baby van zes maanden was toch nog wat anders.

De kleffe, beplaste kleren van Jan hielpen hem ook niet vooruit. Jan probeerde steeds maar zijn natte broek niet te moeten voelen, waardoor het eerste deel van de toch wel steile trap heel moeizaam verliep.

Op het tussenplateau hield Jan in. Hij besefte dat hij zichzelf en Lukas in gevaar bracht met zijn probeersels om zijn natte kleren niet te voelen. Hij had geen andere keuze dan nu gewoon te aanvaarden dat zijn kleren vochtig voelden. Nu lukte het wel om met Lukas veilig de trap af te gaan.

Dat Lukas onvoorspelbaar kon zijn, merkte Jan op de trap naar het gelijkvloers. Jan had maar goed één trede genomen of hij voelde hoe Lukas uit nieuwsgierigheid zijn kaak vastnam. Lukas kneep niet hard, maar net daardoor tintelde en kriebelde Jan zijn kaak nog veel harder.

Met geen moment dacht Jan nu nog aan zijn natte kleren. Al zijn aandacht werd ingenomen door de fysieke gevoelens in zijn kaak.

Jan was maar wat blij dat er een stevige leuning aan de trap was, want het lukte hem niet in één keer van de trap te komen. De kriebels in zijn kaak waren zo heftig dat hij halverwege toch moest pauzeren om aan het gevoel terug te wennen.

Jan had ook geen andere keuze dan het te ondergaan. In zijn ene hand zat de kleine baby, en de andere hand hield Jan stevig rond de leuning geklemd. Hij durfde niet loslaten om Lucas zijn handje van de kaak los te maken. De tintelingen in zijn kaak waren zo kriebelend dat hij toch schrik had een moment de controle te verliezen over Lukas.

Jan had trouwens ook geen zin om Lukas los te maken. Eigenlijk vond hij het geweldig plezant dat Lukas dit bij hem deed. Misschien sloeg hij de bal volledig mis en was dit normaal voor baby'tjes, maar hij dacht toch wel dat Lukas dit deed omdat hij zich goed voelde bij Jan.

Op het moment dat Jan verder naar beneden ging, merkte hij op dat hij werd bekeken door Hilde.

"Jan, ik kwam even kijken of het lukte. Maar ik zie dat je broek helemaal nat is. Is dat pipi ?"

Jan knikte alleen maar terwijl hij de laatste trede nam.

"Jan, zo kan je niet blijven rondlopen. Ga rap even naar huis andere kleren aan doen. Langer dan een kwartiertje zal je wel niet weg zijn, denk ik. Ik zal enkele smoskes apart houden voor je. Tegen dat je terug bent zullen we zeker nog aan het eten zijn."

Hilde nam de baby over van Jan. Jan wou de situatie wel verder uitleggen, maar Hilde deed teken dat hij moest vertrekken.

"Doe dat maar als je terug bent. Komaan, maak dat je wegkomt. Zal ik aan Lies vragen dat ze voor jou kiest welke smoskes je graag hebt ?"