Winkelierster

HOOFDSTUK 18

Jan had niet door dat Els hem aan het inschatten was, en had nog minder door dat Marthe misschien een bijbedoeling had. Hij hield het bij koffie. De twee dames keken elkaar veelzeggend aan.

Tijdens het ontbijt begon het Jan te dagen dat hij toch met veel vragen zat. Hij gaf dit te kennen, en Els en Marthe begrepen dit volledig. Hij mocht ze onderwerpen aan een vragenrondje.

De openingsvraag bleef braaf.

"Was het gepland dat je bleef slapen ?"

"Neen, totaal niet. Degene bij wie ik normaal gezien ging blijven slapen, is gisterenavond ziek naar huis gegaan. Ik heb ons Marthe gebeld met de vraag of ik toch bij haar mocht komen slapen, maar ze zei dat jij er al sliep.

Toen ik dat hoorde, heb ik heel snel beslist dat ik dat wel uitgelegd kreeg aan jou. Diep van binnen hoopte ik op iets anders. En dat is gelukt !"

Dat laatste kwam er met een stralende glimlach uit. Jan streelde met zijn been langs het hare als antwoord.

"Hoe komt het dat jij ook een luier en een romper draagt ? Draag jij luiers omdat je ze nodig hebt, of voor het plezier ?"

Els keek hem liefdevol aan.

"Beide ! Ik ben al heel mijn leven een bedplasser. Het aantal droge nachten dat ik heb gehad, kan ik op één hand tellen. Wij hebben eigenlijk alles geprobeerd om er van af te geraken, maar niets hielp.

Zelfs geneesmiddelen waren geen optie, want ik reageerde er allergisch op. Sinds enkele jaren heb ik me er bij neergelegd, en ben ik het ook aangenaam beginnen vinden."

Marthe vertelde dat al de luiers en de rompers die hij de voorbije dagen droeg eigenlijk van Els waren.

"Ze blijft hier dikwijls slapen, en het is voor ons allebei gemakkelijker als hier een voorraad ligt. Ook als ze ergens gaat slapen, komt ze dikwijls hier haar nachtgerief halen, in plaats van dat altijd volledig van thuis te moeten meenemen. Jullie zijn quasi even groot, dus gokte ik er op dat haar gerief jou ook wel ging passen, Jan, en ik had er gelijk in."

"Dus ook die grote fopspenen zijn van haar ?"

"Ja", zei Els, "dat is mijn guilty pleasure. Marthe heeft mij eens betrapt toen ik tijdens een spel met Ella iets te lang een tut van haar in had. Ik moest aan Marthe toegeven dat dit me wel opwond, en tegelijkertijd ook een heel rustgevend gevoel gaf. Marthe heeft toen achter mijn rug eens zo'n grote fopspeen gekocht, en me overgehaald ermee te slapen. Ik was gelijk verkocht.

Gisteren vroeg Marthe in de supermarkt of ze mijn reservetut mocht lenen. Toen wist ik al genoeg, en ik vond het helemaal niet erg dat ik gisterenavond naar hier kon. Te weten dat jij ook een fopspeen in zou hebben, was voor mij niet te beschrijven, zo gelukkig maakte me dat."

"Heb je nog meer guilty pleasures van die aard ?"

Jan was meer aan zichzelf aan het denken toen hij dit vroeg. Zijn guilty pleasure ging ook ter sprake komen, besefte hij. De zuigfles viel nog uit te leggen, maar hij voelde zich ongemakkelijk tegenover Els dat hij borstvoeding had gedronken bij Marthe.

"Heeft ons Marthe jou ook voorgesteld om bij haar melk te drinken ? Je had het denk ik niet door, maar je keek even schuldig naar haar borsten. Heb je aan haar borsten gedronken ?"

Jan keek naar Els. Niet goed wetende hoe hij zich moest voelen, kon hij niet anders dan toegeven.

Els stond op, kwam achter hem staan en boog voorover zodat haar armen op zijn borstkas rusten en hun hoofden naast elkaar waren.

"Ik heb zelfs als zus eens mogen proeven in een zotte bui. Als ik het lekker had gevonden, had ik het heel aangenaam gevonden, maar voor mij was het te zoet. Ik hou het op af en toe een fles.