Winkelierster

HOOFDSTUK 77

Lies kwam zwaar ademend, knalrood en opgelaten de gang in. Van de goed gehumeurde dame die enkele minuten eerder naar buiten ging met in haar handen de pakken met luiers schoot niets over.

Marthe zag haar binnenkomen, en had natuurlijk ook door dat er iets gebeurd was. Ze nam Lies bij de hand en trok haar mee naar de keuken. Ze nam een glas, vulde het aan de kraan en gaf het Lies.

"Eerst water drinken, en dan vertel je maar even wat er buiten gebeurd is."

Ook Els kwam de keuken binnen, terwijl Jan nog bezig was met Ella een laatste keer een propere luier aan te doen vooraleer ze zouden vertrekken.

Het koude water deed Lies kalmeren. Ze vertelde wat er buiten gebeurd was, en dat de man ongetwijfeld had gezien dat zij een luier droeg.

Marthe omhelsde haar vriendin innig, maar kon een glimlach toch niet onderdrukken.

"Ik neem aan dat je Jaak hebt gezien, mijn achterbuurman. Ik zag hem daarstraks wandelen. Trek het je echt niet aan. Het kan bijna niet anders dan dat hij weet dat ik ook luiers draag, en van Ella weet hij het zeker want die loopt meer dan eens met alleen een luier aan in de tuin."

"Ja, maar toch. Wie weet hoe lang stond hij er al. Hij moet me hebben zien sukkelen met die pakken luiers. Wat moet die wel niet denken ?"

"Dat er een familie luierdragers op reis vertrekt. En laat dat nu toevallig ook het geval zijn. Schat, Jaak leeft een heel gesloten leven. Ik heb hem nog nooit volk of zo weten ontvangen. Ik weet alleen dat hij graag foto's trekt."

"Jij bedoelt zo'n oude man die in zijn kamertje stiekem vieze foto's bekijkt en bewerkt."

Marthe voelde een siddering door Lies haar lichaam gaan.

"Nee. Dat geloof ik niet. Hij trekt meer foto's voor de kunst. Ik heb soms de indruk dat ik de enige ben die af en toe iets tegen hem zegt. Veel contact met de andere buren zie ik hem nooit hebben."

"Ik vond het toch maar vreemd. Ik had ook de indruk dat hij echt naar mij keek."

"Lies, genoeg. Waarschijnlijk vond hij het maar vreemd dat er een vreemde vrouw bij mij was, die mijn auto inlaadde, en die dicht genoeg bij mij stond dat ze mijn luiers gewoon in de auto mocht leggen. Jaak zal zich waarschijnlijk terecht de vraag gesteld hebben of er meer aan de hand is."

Het was uiteindelijk Ella die de boel ontmijnde, zonder het zelf door te hebben. Jan was met Ella uit de badkamer gekomen, en Ella zag dat Lies in de gang met haar mama stond te babbelen.

Marthe was net klaar met praten toen Ella naar Lies liep. Ze omhelsde haar tweede mama stevig. Door haar kleine gestalte omklemden haar armen de achterkant van Lies haar luier, terwijl het hoofd van het meisje de voorkant tegen haar lichaam duwde. Voor Ella was het de normaalste zaak van de wereld dat haar mama's luiers droegen, net als zijzelf.

Op Lies had de innige omhelzing, net op die plaats van haar lichaam, het ontdooiend effect dat ze nodig had. Ze nam de kleine meid in haar armen, en gaf haar een dikke kus. Ze maakte het waarschijnlijk inderdaad veel erger dan nodig was, dacht ze.

"Kom meid, de auto is eigenlijk klaar. Wat mij betreft kunnen we vertrekken."

Tien minuten later waren ze goed en wel op weg naar de snelweg. Marthe nogal logisch aan het stuur, met naast zich Lies. Achteraan zat Ella in haar stoeltje achter Marthe, daarnaast Jan in het midden en achter Lies zat Els.

Ella wist maar al te goed wat er ging komen. Speciaal voor de reis had Marthe haar nog een extra verrassing gegeven de avond voordien. Op haar bedje had Marthe nog een cadeautje klaarliggen, een cadeautje speciaal voor in de auto.