Winkelierster

HOOFDSTUK 74

"Schatje, heb je al iets van Lies gehoord ?"

"Maar mama, dat heb ik vrijdag toch al verteld. We hebben afgesproken dat we geen contact met elkaar hebben tot straks bij tante Greet."

"Ja, dat klopt, maar het had toch gekund ?"

"Mama, laat Lies alsjeblief straks met rust, hé. Ze was een vrijdag behoorlijk gespannen, en ik heb geen idee wat voor effect het weekend op haar zal hebben gehad."

"Martheke, je moet niet zo geprikkeld reageren. Ik ken mijn plaats echt wel."

Erica had onmiddellijk de verandering van toon gehoord in Marthe haar stem. Ze had zo'n vermoeden wat er bij Marthe onderliggend speelde en besloot wijselijk er niet meer verder op in te gaan.

Jammer genoeg had Els het gehoord, en was die in één van haar zeldzame buien dat ze vond dat ze alles tegen haar zus mocht zeggen, wat ook de gevolgen waren. Els had net Ella geholpen met haar jas en schoenen, en had de kleine meid op haar arm.

"Mama, je moet ons Marthe begrijpen. Ze heeft al een heel weekend moeten toestaan dat Marian Lies haar 'mama' is en niet zij. Ze heeft gewoon schrik dat jij bij tante Greet die rol gaat over pakken."

Het effect was er naar, te oordelen naar Marthe's luide roepende reactie.

"Hou op jij ! En waar bemoei jij je eigenlijk mee. Lies is gewoon mijn vriendin, en ik wil er zijn voor haar. Dat is toch logisch."

"Klopt niet, zusje. Jij vergeet dat ik ook in de running was om met haar mee te gaan dit weekend. En trouwens, je hebt het nog op een ander vlak ook mis. Lies is mijn vriendin, en jouw vrouw !"

Marthe wist niet meer te reageren. Er viel een moment stilte, waar Els van profiteerde om met haar nichtje de woonkamer in te gaan gevolgd door haar moeder.

Els had sterk de nadruk gelegd op haar laatste woord, en dat was haar niet ontgaan. Ze vroeg zich af waarom haar zus dat zei. Bedoelde ze dit als contrast tussen haar en haar zus, en wou ze het verschil in relatie aantonen, of bedoelde ze dat ze vond dat ze Lies teveel bemoederde en haar meer moest zien als een volwaardige partner.

Ze wist dat het geen zin had het nu aan Els te vragen. Ze had net ruzie gemaakt met haar zus, dus een deftig gesprek zou maar pas kunnen als de situatie terug rustig was.

Erica nam Ella snel over van Els. Ze had bij het binnengaan van de woonkamer Ella's onderlip zien trillen, en wist dat het een kwestie van seconden was voor ze luid zou beginnen wenen.

Ze begreep het ook wel. Het meisje was enorm geschrokken. Haar mama schreeuwde zelden tegen iemand, en al zeker niet waar zij bij was. Erica had er ook geen idee van wat Els met Ella van plan was, maar wou de situatie ook niet nog erger maken.

Ze was al blij dat de ruzie tussen de zussen maar heel kort was. Een wenende Ella in de armen van Els zou wel eens voor effect kunnen hebben dat de ruzie terug zou oplopen, en daar had Erica nu totaal geen zin in.

De zussen waren nooit grote ruziemakers geweest. Dit kwam waarschijnlijk door het leeftijdsverschil, maar los daarvan hadden ze ook gewoon zachte karakters.

De zeldzame keren dat het dan toch tot een ruzie kwam, gebeurde het niet zelden dat ze er niet uit raakten, en het conflict ettelijke uren kon duren. Dat zou de sfeer voor vandaag compleet verzieken.

Met dat Erica haar arm onder Ella haar poepje legde, kwam een diepe luide ween naar boven, samen met een harde straal urine die Erica's arm lokaal verwarmde. De schrik en het verdriet om haar boze mama zocht zijn weg naar buiten.

"Bwad isj er ?"

De fopspeen verhinderde Jan beter te articuleren, maar die viel tijdens het spreken uit zijn mond. Lies volgde zijn voorbeeld om beter te kunnen antwoorden, en liet haar speen uit haar mond vallen.