Winkelierster

HOOFDSTUK 43

Jan had al lang gezien welk artikel zijn moeder in de gazet aan het lezen was. De coverfoto op de voorpagina van de extra weekendbijlage liet niets aan duidelijkheid over. Een meisje en een jongen van pakweg zestien-zeventien jaar zaten met de benen gekruist op een grasplein.

Van de jongen zag je alleen zijn rug, en het gezicht van een meisje was verborgen achter zijn lichaam, maar je zag wel overduidelijk dat het meisje een luier droeg onder haar rok.

Jan was zich maar al te bewust dat hij het was samen met Els die op de foto stonden. Anders dan wat de journalist had gezegd, was het blijkbaar een grote reportage in de weekendbijlage geworden, maar hun foto was gebleven.

"Ik kan er niet aan doen, maar als ik dat artikel lees over die jongeren met incontinentie en die foto die er bij staat, moet ik spontaan aan jullie twee denken. Jullie zijn het toch niet die op de foto staan, hé Met Photoshop kan veel tegenwoordig."

Mia vroeg het specifiek aan Els die schuin naast haar zat. Els keek verschrikt naar Jan die zo onmerkbaar mogelijk teken deed dat ze moest zwijgen. Maar eerlijk gezegd besefte Jan al dat het kalf verdronken was. Het was zijn moeder natuurlijk om Els haar non-verbale reactie te doen.

Het verbaasde hem dan ook niet dat zijn moeder de reactie van Els zelfs niet afwachtte.

"Els, eet jij vanmiddag ook mee ? Vanavond eten we om zeven uur. Dan hebben jullie daarna nog tijd genoeg om je klaar te maken om naar die fuif te gaan. Maar als je vanmiddag ook mee eet, dan moet ik vanmorgen naar de winkel, en niet deze namiddag."

"Ik ga na het wassen gewoon terug naar huis. Ik moet nog teveel voor school doen, en dat kan ik enkel vandaag doen. Maar wel bedankt voor het aanbod."

"Geen dank. Je bent altijd welkom. Ik weet alleen graag op voorhand of ik eten moet voorzien. Vinden je ouders het niet vreemd dat je zo dikwijls weg bent in het weekend ? Vandaag en morgen ga je meer hier eten dan bij je ouders."

"Mia, ze zijn er ondertussen aan gewend. Ik moet alleen altijd laten weten bij wie ik ben. Ze weten ook dat bijna heel mijn vriendengroep hier in het dorp woont, en dat het voor de meesten teveel inspanning is om tot bij ons te fietsen."

Jan dacht terug aan de avond ervoor en vroeg zich af wat Lies nu aan het doen was. Zou Marthe ook haar laten kennismaken met haar bemoederingen ? Hij vermoedde van wel. Even voelde hij een lichte vlaag van jaloezie. Lies bleef tot vanavond de ganse dag bij Marthe en Ella. Hij had gerust in haar plaats willen zijn.

Voor Ella was de avond ervoor in ieder geval geweldig begonnen. Het was vrijdag dus verwachtte ze Jan om te babysitten, maar ze had niet gedacht dat ook tante Els en mama Lies er waren om te eten. Zeker toen Els en Lies ook na het eten bleven, kon haar geluk niet op.

Ze probeerde alle drie de schoten, en besloot na enkele keren over en weer te gaan dat de schoot van tante Els op dat moment de zachtste was om haar fles leeg te drinken.

Lies en Jan konden het niet laten Els te plagen door te zeggen dat zij waarschijnlijk de dikste billen had en daarom zo goed zat. Veel meer dan een theatrale "haa-haa" kon Els niet zeggen omdat Ella rustig lag te genieten van haar fles.

Na de fles van Ella was het tijd voor Els en Lies om naar de wekelijkse leidingsvergadering te gaan. Ze gaven allebei Ella (en Els Jan ook) nog een dikke zoen en vertrokken.

Jan merkte dat hij nog een extra werkje had te doen, want Ella had al meer dan flink haar best gedaan om haar luier te vullen. Hij ging na het verhaaltje dan ook eerst nog naar de badkamer om haar een propere luier aan te doen.

Jan verbaasde zich er altijd over hoe vlot Ella zich in een baby-houding liet vloeien. Als ze speelde, en tijdens het eten was ze overduidelijk een kleuter, met ook af en toe een goeie gezonde dosis eigen wil, maar als je haar verschoonde, dan viel alles weg en liet ze alles gebeuren als was ze een baby.