Winkelierster

HOOFDSTUK 71

"Je kijkt zo, mama ? Je bent precies boos."

"Nee, Jan. Dat is het niet. Je overvalt me alleen hard met je nieuws."

"Waarom ?"

"Gewoon. Ik ben het zo gewend dat jij altijd thuis bent. De voorbije maanden ging je dan wel babysitten, en af en toe zette je ook al eens een stapje in de wereld, maar nu ga ik je heel wat meer moeten missen. Op dinsdag ga je weg zijn, en in de weekends zal je ook niet meer veel thuis zijn. Dat is alles."

Mia voelde zich heel wat neerslachtiger dan ze nu al aan haar zoon durfde toegeven. Het nieuws dat haar zoon leider werd, en twee keer in de week zou kunnen babysitten, hakte er bij haar serieus in.

"Mama, dat van dinsdag is nog niet zeker. De mama van Anje ging dat met haar man bespreken en me dan terugbellen."

"Jantje, denk jij nu echt dat haar man nee gaat zeggen. Dat is waarschijnlijk al lang in kannen en kruiken."

"Zeg mama, ik snap wel dat het voor jou wennen zal zijn, maar voor dinsdag is het toch geen probleem dat Jan weg is. Dan ben je zelf naar de harmonie."

Ditmaal was het Erica die zich in het gesprek mengde.

"Harmonie ? Speel jij muziek, Mia ? Geweldig. Waar is dat dan te doen ? Bij mijn weten is er toch geen muziekvereniging in het dorp ?"

"Nu wel, Erica. Maar wij zijn nog geen jaar bezig. Zolang het renovatiedossier van het oude gildenhuis nog niet is afgerond, mogen wij van de gemeente gratis daar repeteren."

"En ben je er al lang bij ?"

"Van begin dit jaar. Maar repeteren is veel gezegd. We houden voorlopig samenspeloefeningen om elkaar goed te leren kennen, en te zien wie waar goed in is. Het is de bedoeling dat we vanaf september of oktober beginnen repeteren voor een echt programma."

"Mia, als ge voor uw stuk nog extra volk nodig hebt, ik ben zeker kandidaat. Ik heb altijd graag muziek gespeeld en ik kan aardig uit de voeten op een klarinet."

"Ik ga het doorgeven, Erica. Dat lijkt me wel fijn, zo samen muziek maken. Maar eh, nu effe naar jullie terug. Lies, die Anje zit bij jou in de groep. Wie zijn die mensen eigenlijk ? Ken ik ze ?"

"Misschien. Hun achternaam is Mertens, en ze wonen in de Schoolstraat, enkele huizen verder als Hilde."

"Hun vader is toevallig toch niet de Frank Mertens ? Dan weet ik al waarom ze een babysit willen. De Frank zit al van in april te hopen dat zijn vrouw meekomt naar de harmonie. Als ze dat inderdaad zijn, dan heb je volledig mijn zegen om te gaan, Jan. De Frank is echt nen hele fijne mens. Ik zal een dinsdag eens polsen als ze tegen dan nog niet hebben gebeld."

"Marthe, schat, hoe zien jouw dagen er nu eigenlijk nog uit ? Of is het gewoon uitblazen van het kamp ?"

"Het wordt vooral dat laatste, mama. Alleen had ik graag met Lies een zaterdag nog weg geweest. Kan ik ons Ella naar jou brengen ?"

Marthe zag aan de blik van haar moeder dat die in tweestrijd werd gebracht.

"Ik had eigenlijk graag naar ons ma gegaan. Ik wil Ella wel meepakken, maar je kent ze. Ons ma en Ella is niet zo'n geweldige combinatie."

Mia schrok van dit nieuws.

"Dat klinkt niet goed."

"Och Mia, ons ma is gewoon heel prikkelbaar geworden de laatste jaren, en zeker voor kinderlawaai en zo. Er moet maar een kind in de straat wat te hard praten of ze begint al te kankeren.

Ze zit altijd te zagen dat ze Ella te weinig ziet, maar als ze haar dan ziet, doet ze of het een lastig kind is. Ella is een doodbraaf kind, en zelfs het feit dat het haar achterkleinkind is, maakt haar niet milderder. En ze vindt het totaal niet kunnen dat we Ella op haar eigen tempo droog laten worden. Het is dan wel mijn moeder, maar echt veel plezier heb je er niet meer aan."