Winkelierster

HOOFDSTUK 82

Die zaterdagmorgen verliep voor Lies en Marthe anders dan gepland. Alhoewel ze geen wekker hadden gezet, werden ze alle twee om half acht samen wakker.

Pas na enkele momenten beseften ze wat er anders was. Ella had hen niet wakker gemaakt. Toen ze zich naar het meisje draaiden die nog vredig lag te slapen met haar tutje stevig in de mond, viel hun frank dat er nog twee extra slapers in de kamer waren.

Ook Freya en Tasha waren nog diep in slaap. Tasha had haar benen rond die van haar oudere zusje geslagen. De deken lag volledig aan de zijkant. Doordat ook Freya haar nachtkleedje omhoog was gekropen, zagen Lies en Marthe dat ook Freya haar luier goed gevuld was.

Ze stonden op en waren verbaasd dat ook aan de overkant van de gang de deur open ging. Het was de compleet omgekeerde wereld. De groten waren opgestaan en de kleine meisjes sliepen nog.

Snel werd er koffie gezet, en zetten ze zich buiten aan de tafel. Geen van de vier trok er zich nog iets van aan dat een geoefend oog drie luiers kon herkennen.

Els kwam stilletjes de slaapkamer binnen waar de meisjes sliepen. Alhoewel het ondertussen toch al acht uur was, sliepen Tasha en Ella nog altijd. Freya keek Els aan toen ze hoorde dat er iemand binnen kwam.

"Dag meid. Goed geslapen ?"

Alhoewel Els had gefluisterd, had Freya haar goed genoeg begrepen. Ze knikte opgewekt. Ze was nu te klaarwakker, en wrong zich onder haar zusje uit, die daardoor ook wakker werd. Het gestommel was genoeg om in het bedje naast hen de kleuter ook de ogen te doen openen.

Al snel waren de drie meisjes druk aan het praten, giechelen en gibberen. Els deed ondertussen rustig de trappelzak van Ella los, en hing de deken van de meisjes over het kinderbedje om te luchten.

Ella en Tasha liepen allebei in hun t-shirtje en luier om ter eerste naar de woonkamer en verder naar buiten om de rest een goeiemorgen te wensen. Dat gaf Els de tijd om bij Freya te polsen naar haar volle luier.

"Geweldig dat dit nog gelukt is. En ideaal weer hebben we."

Lies kon haar geluk niet op. Ze waren met hun drieën naast elkaar aan het rijden, zij in het midden, met naast haar de twee zussen.

Een beetje verderop reed Jan op zijn tempo de heuvel op. Hij had zelf voorgesteld dat hij met de kinderen zou rijden. Dat maakte het voor de verhuurder van de fietsen gemakkelijker, en dan waren ze sneller weg.

Freya zat achter hem in het kinderzitje, te genieten van de rit en van de zachte rug waar ze met haar hoofd tegen leunde.

De twee jongere meisjes zaten in de fietskar die aan de fiets van Jan hing. Ze hadden het grootste plezier gehad, maar het was nu al een tijdje heel rustig geworden, en Jan vermoedde dat ze in slaap waren gesukkeld. Ze waren er in ieder geval op voorzien, want voor ze vertrokken hadden ze Tasha een luier aan gedaan.

Ze hadden het er op gewaagd om zonder kaart te gaan. Ze hadden vooraf in de fietsverhuurdienst van het park op de kaart de fietsknooppunten opgeschreven die een mooie en haalbare lus vormden rond het park.

De verhuurder had hen nog wat geholpen met mooie uitzichtpunten uit te zoeken en adresjes waar ze zich konden afkoelen met heerlijk lokaal gerstenat en waar ze naar de wc konden en de meisjes zo nodig verschonen.

Ze waren nu over halverwege. Net voorbij de top van de heuvel was volgens de verhuurder een bijzonder mooi uitzicht. Ideaal om even te stoppen en te drinken. Hij wist alleen niet of Freya dit zo leuk zou vinden. Jan vermoedde dat ook zij eerder aan het soezen was dan echt wakker te zijn.

Tasha had het onmiddellijk gezien dat er een koets de hoek omsloeg, gevolgd door haar papa en mama. Ze liet onmiddellijk het kleurpotlood vallen waarmee ze in de kleurboek aan het tekenen was.