Winkelierster

HOOFDSTUK 78

"Is Ella nu aan het doen wat ik denk dat ze aan het doen is ?"

"Volgens mij wel, ja."

"En Lies laat dat toe. Ik zou volgens mij binnen de kortste keren zo stijf staan als wat. En jij laat dat ook toe ?"

"Elske, ik vertrouw Lies daarin, ja. Die zal zelf wel aangeven aan Ella wat er kan en wat niet. Maar ik snap wel wat je zegt over dat opgewonden worden.

"Doet ze dat bij jou ook ?"

"Wie, Lies of Ella ?"

"Ella natuurlijk. Zuigt die bij jou nog ?"

"Soms. Nu, mij heeft dat nooit opgewonden. Zeker niet toen ik nog melk gaf, maar ook niet de enkele keren die er daarna nog zijn geweest. Ik ging er altijd van uit dat dat komt omdat Ella mijn dochter is, maar misschien heeft het er ook mee te maken dat ze anders zuigt. Lies zuigt inderdaad wel anders dan Ella."

"Ella wil drinken, en Lies niet. Zoiets ?"

"Nee, anders. Ella wil ook niet meer drinken. Die gebruikt de tepels gewoon als fopspeen. Het maakt haar rustig. Lies gebruikt ze allesbehalve als fopspeen."

Net op dat moment kwam Jan de ruimte binnen. Hij hoorde Marthe enkel haar laatste zin zeggen.

"Spannend. Kom ik nog iets van mijn zus te weten ? Heeft ze een net iets echtere fopspeen te pakken tegenwoordig ?"

"Daar. Er is er één wakker. Zegt degene die zelf niet genoeg heeft aan de borsten van zijn vriendin, en het nodig vindt de borsten van zijn schoonzus leeg te tutteren."

Jan voelde toch nog altijd enige schaamte en durfde niets terug te zeggen. Marthe liet het niet tot een stilte komen en ging verder met het gesprek.

"We hadden het maar voor een deel over Lies. Kijk naar buiten en vertel ons wat je ziet."

"Ik zie Lies op het gras liggen, met Ella op haar blote buik. En Ella ligt met haar hoofd op haar borsten."

Toen pas zag Jan wat er zo speciaal was.

"En Ella heeft een tepel van Lies in haar mond. Liggen die daar al lang zo ?"

"Toch al enkele minuten. Het doet Lies denk ik niet veel. Ik zou in ieder geval nooit zo stil kunnen blijven liggen als er iemand een tepel van mij in zijn mond zou hebben."

Jan ging achter Els staan en nam haar borsten in zijn handen en duwde met zijn duimen haar tepels in.

"Klopt, zoet. Jij blijft dan inderdaad niet stilliggen. Misschien moeten we straks anders toch nog eens proberen ?"

Lies haar allereerste gedachte was om Ella weg te trekken bij haar borst. Vanop de straatkant kon je wel niet zien wat Ella deed, maar een vierjarig meisje dat aan een borst zoog ? Bovendien voelde ze dat haar borsten en zeker haar tepels verhardden.

Diep van binnen zei er tegelijkertijd een stem in haar dat het oké was wat Ella deed. Het voelde in ieder geval heel oké aan. Niks seksueels, eerder een moeder-dochterconnectie. Lies schrok toen ze besefte wat ze voelde, maar voelde ook weer een heerlijk warme gloed door haar lichaam stralen hierdoor.

Hoe fout het beeld ook leek, Lies kon en wou het moment niet verbreken. Ella zoog niet om te drinken. Ze wist ondertussen genoeg van borstvoeding om te weten dat er dan veel intenser werd gezogen. Maar Ella zoog ook niet om op te winden. Marthe wel. Als Marthe zoog, dan had dit direct effect op Lies.

Dat was nu allemaal afwezig. Ella zoog om te kunnen zuigen. Ze gebruikte haar tepel als tut, om tot rust te komen, om een vertrouwd iets in haar mond te hebben. Lies haar borsten waren voor Ella blijkbaar even waardevol en vertrouwengevend als die van haar eigen mama.