Winkelierster

HOOFDSTUK 42

Toen Jan voor de voordeur stond, besefte hij dat hij geen idee had hoe Els haar ouders er uitzagen. Bij Marthe stonden geen foto's van haar ouders, eigenlijk geen foto's tout court met uitzondering van enkele van Ella. Hij was dan ook heel benieuwd.

In ieder geval verwachtte hij totaal geen lange, struise vrouw. In zijn hoofd zat eerder een oudere versie van Els en Marthe, maar dat beeld klopte in ieder geval totaal niet met hetgeen hij nu voor zich zag staan.

De opmerkelijk zachte stem klopte dan weer niet met het beeld van de struise moederkloek die nu in zijn hoofd had plaatsgenomen. Hij hoopte maar dat zijn gezicht niks verraadde van de bijgedachten die door zijn hoofd raasden.

"Goeiedag allemaal. Ik zie al de enige man van het gezelschap, dus jij bent Jan. Dag Jan, ik ben Erica, de moeder van Marthe en Els. Binnen zit Patrick, mijn man, in de zetel te wachten. Leg jullie jassen hier maar op de kast. Je schoenen mag je aanhouden, maar dat moet niet."

Jan stond op het punt een hand te geven, maar vertrouwde Erica's kracht niet ('daar gaan mijn vingers') en durfde zijn hand niet volledig uit te steken.

Erica vatte het signaal eigenlijk verkeerd op. Zij dacht dat Jan puur uit beleefdheid enkel een hand wou geven, omdat hij niet vanaf het begin haar wou kussen. Zij brak daarom maar het ijs, en gaf Jan meteen een zoen op de wang.

Marthe en Els volgden, en als laatste was Lies met Ella aan de beurt. Erica had al gezien dat Lies er heel onwennig bij stond, en richtte zich op Ella. Ella had zich heel de tijd begraven in Lies haar schouder en nek. Erica ging voor Lies staan en prikte met haar vingers in Ella haar zij.

"En bij wie zit onze jarige nu op de arm ?"

Vanachter de nek riep Ella "Mama Lies". Lies hoorde het en werd rood. Erica trok er zich niets van aan.

"Ella deugniet. Draai u eens om want ik heb het niet gehoord, denk ik. Bij wie zit je op de arm ?"

Ella verdraaide zich en keek nu wel naar haar oma.

"Mama Lies !"

Nu richtte Erica zich vol tot Lies. Ze gaf haar een kus op de wang en begroette haar.

"Goeiemiddag Lies. Zal ik Ella even overnemen ? Dan kan je eventueel iets uitdoen. Maar daarna hoop ik van je het boeiende verhaal te horen hoe je er in bent geslaagd om nu al een mama te zijn voor Ella."

Ze nam Ella over en ging weg naar de woonkamer.

Lies wist niet wat ze moest vinden van de woorden van Erica. Was ze gewoon verrast en nieuwsgierig naar het verhaal, of jaloers op de liefde van Ella voor haar, of dacht ze dat zij Ella haar deze naam had opgedrongen en moest ze haar woorden als een steek onder water interpreteren. Het ging voor haar te hard.

Compleet verward wist ze even niet wat doen. Toen Marthe naar haar keek, zag ze dat Lies haar ogen vochtig stonden.

"Hejlaba, wat krijgen we nu ? Wat is er ?"

Marthe nam Lies in de armen.

"Ik weet het allemaal even niet meer. Het is me even te veel. Ik weet ook totaal niet wat ik met de woorden van je moeder aan moet. Ik wil je absoluut niet kwetsen, maar ik weet gewoon niet wat ze bedoelde met dat 'mama' zijn voor Ella."

Het bleef even stil. Marthe hoorde aan haar ademhaling dat Lies nog niet volledig klaar was.

"Ik voelde ook enkele keren dat ik plaste terwijl ik Ella vasthad. Het lukt gewoon niet om het tegen te houden, hoe hard ik ook probeer. Dat is gewoon heel akelig."

Marthe nam haar goed vast.

"Daar ga je aan moeten wennen, Lies. Als ik Ella vastheb, verlies ik ook veel sneller en meer urine. Er staat dan gewoon veel meer druk op die onderbuik. Ik stel voor dat we even naar boven gaan, dan laat ik je de badkamer zien.