Winkelierster

HOOFDSTUK 22

Marthe was haar opgewekte zelf toen ze de deur opendeed.

"Dag Jan, kom erin !"

Jan gaf haar een kus en begon zijn schoenen uit te doen.

"Je ziet er goed uit, Marthe. Ik weet niet wat er veranderd is tegenover verleden week, maar je straalt."

Marthe hield het op een zacht "Dank je", en dat verbaasde Jan wel. Ze leek hem toch niet iemand die snel zonder woorden zat.

Jan ging zo stil mogelijk richting de woonkamer. Hij wilde Ella verrassen, in de hoop dat ze hem niet sneller zou zien. In de woonkamer was ze echter niet. Snel zette hij zich tegen de muur.

Ella was waarschijnlijk in de keuken die hij net gepasseerd was, en hij hoopte dat ze hem nog niet had opgemerkt. Vluchtig keek hij even de keuken in, maar hij merkte snel dat het kleine meisje ook daar niet was.

"Waar is Ella ?"

"Heeft je moeder dat niet gezegd ? Ze is dit weekend bij mijn ouders. Ik heb haar vlak na school al naar hen gebracht."

Jan was enigszins teleurgesteld. Ondanks het feit dat ze niet veel zei, was hij enorm gesteld geraakt op de kleuter. Marthe merkte onmiddellijk zijn beteuterd gezicht op.

"Jan, ik weet niet waarom je moeder niets heeft gezegd. Misschien is ze het gewoon vergeten. Ik weet wel dat ik een weekendje zonder dochter zit en ik heb geen zin om hier te zitten kniezen. Wat denk je ? Gaan we er een tof weekend van maken ?"

Jan zag aan haar gezicht dat ze het meende, en ging overstag.

"Marthe, ik heb geen idee wat er op dit moment allemaal in je hoofd omgaat, maar de energie die je uitstraalt doet me inderdaad goesting hebben in het weekend. Alleen, ik hoop dat jij wat gepland hebt, want het enige dat ik wist was dat ik hier welkom was voor het weekend."

"Ik stel voor dat ik tijdens het koken en het eten al wat tipjes van de sluier oplicht. Help je mee ?"

Samen gingen ze naar de keuken en begonnen de maaltijd te bereiden. Het voorstel dat Marthe voor Jan klaar had, was eigenlijk heel simpel. Zij had heel veel zin om hem te verwennen en hij mocht zelf kiezen wat dit voor hem inhield. In de mate van het mogelijke ging ze proberen hieraan te voldoen.

Jan was blij verrast met dit voorstel.

"Marthe, ik vind dit een heel plezant voorstel, maar waarom zou ik jou niet mogen verwennen ?"

"Dat is heel simpel, Jan. Ik vind het ongelooflijk plezant om iemand te verwennen, dus hoe meer ik jou kan verwennen, hoe meer plezier ik zelf heb. Ik heb maar één grens : lichamelijkheid mag, heel graag zelfs, maar geen seksuele dingen. Dat hou je voor mijn zus. Die gaat daar veel contenter mee zijn als ik."

Jan kon zich daar volledig in vinden.

Even later waren ze samen begonnen groenten te kuisen. Tijdens het kuisen polste Marthe al eens bij Jan.

"Heb je al iets in gedachten waarmee ik kan beginnen ?"

"Je bent al begonnen. Ik eet graag, en vind het heel fijn om samen met jou nu te koken."

Ze gingen verder met het proper maken van de champignons, de boontjes, de tomaten en de courgetten. Jan zag al kipfilets klaar liggen op het aanrecht.

"Drink jij al alcohol ?"

Jan had al wel eerder alcohol gedronken met Kerstmis, en af en toe bij een vriend een pintje, maar echt veel ervaring had hij niet.

"Soms. Wat stel je voor ?"

Marthe ging naar de woonkamer, en kwam terug met twee kleine glaasjes en een fles.

"Dat is de aperitief van de wereldwinkel. Ik zou zeggen, proef maar, en als je het niet lekker vind, drink ik het wel op."