Winkelierster

HOOFDSTUK 39

Lies was ergens opgelucht dat Jan en Els uit het zicht waren. Toen Ella haar had uitgekozen om haar te rijden, had de kleine meid zonder het te beseffen bij Lies terug een rollercoaster aan gevoelens naar boven doen komen.

Na haar contact met Emmeke twee weken ervoor was ze gaandeweg tot het besef gekomen dat de gevoelens die door haar lijf gierden pure verliefdheid was.

Ze had aan haar moeder al min of meer laten aanvoelen dat zij zich aangetrokken voelde tot vrouwen, maar echt concreet had ze dit niet meer gemaakt. Alleen tegenover Els was ze eerlijk geweest dat ze echt wel verliefd was geworden op Emmeke (ttz. ze wist dat dit niet haar echte naam was, maar de troetelschuilnaam die ze mekaar hadden gegeven).

De wandeling nu met Ella maakte het voor Lies concreet. Ze wist dat Emmeke een kleuter van bijna vier had, en Ella werd morgen vier, dus kon ze beginnen fantaseren hoe het zou zijn om een mama te zijn voor haar kind.

Als ze voor Emmeke koos, was dat de consequentie die er aan vasthing. Dat besefte Lies maar al te goed. Ze wist goed genoeg dat haar moeder haar met opzet veel voor Ella had doen zorgen.

Haar moeder had (natuurlijk) geen woorden nodig om te weten te komen wat zij dacht en voelde. Het had ook geen zin dit te proberen verbergen voor haar moeder. Die las het toch.

Het viel Lies op dat het verzorgen en zoals nu het gewoon rijden met de buggy haar enorm warm van binnen maakte. Waren dit moedergevoelens, of was het haar verliefdheid, die doorschemerde via Ella ?

Lies was eigenlijk overtuigd van het eerste. Ze had 's woensdags al gemerkt dat de verzorging voor Ella gevoelens bij haar losmaakte die ze nooit eerder had gehad, en het was pas nadien dat ze de link met de gezinssituatie van Emmeke had gelegd en dat dit het voor haar extra speciaal maakte.

Puur om te genieten van het moment besloot Lies zich niet te haasten, daarbij geholpen door een volle blaas. Ze had vanmorgen de eerste keer het dikste incontinentieverband ingedaan omdat haar regels op het punt stonden in volle glorie er te zijn, en daarmee gepaard gaande heviger urineverlies.

Sinds het gesprek met haar moeder hierover wist ze dat het lang kon duren vooraleer ze een uitgebreid medisch onderzoek kon laten doen, en tot dan was het beter de schade ten volle te beperken.

Ook Emmeke had hierop aangedrongen toen ze samen waren. Het was veel beter extra bescherming te dragen dan de schaamte op te lopen een natte broek te moeten verklaren.

Uit ervaring wist ze al dat ze nu niet moest proberen om haast te maken. Hoe sneller ze nu ging, des te groter was de kans dat ze urine verloor. Om de spanning uit haar hoofd te krijgen besloot ze om kinderliedjes ten beste te geven. Ella begon spontaan te wiegen en mee te zingen, dit tot dikke tevredenheid van haar chauffeur.

Jan en Els waren na hun korte tussenstop doorgereden maar niet via de kortste weg. Els had hem gezegd dat ze aan Lies had voorgesteld dat zij met haar broer zou praten.

Lies had veel schrik dat Jan verkeerd ging reageren op haar gevoelens tegenover vrouwen, en vond het zelf nog te vroeg voor deze mededeling. Omdat Els erop aandrong hier niet mee te wachten, had ze Els toestemming gegeven om dit met Jan te bespreken op voorwaarde dat ze zou zeggen dat dit op vraag van Els zelf was.

Jan werd zot van spanning.

"Wat wil jij in godsnaam over ons Lies zeggen dat jij nu al wil zeggen, maar dat ze zelf nog niet tegen me wou zeggen ? Rare wezens, die vrouwen."

"Jan, alsjeblief. Ik heb het zelf aan Lies gevraagd. Zij zit hard in de knoei met zichzelf, en ik wou het haar alleen wat makkelijker maken. Ik ben er zeker van dat jij er beter op reageert als ik het vertel."