Winkelierster

HOOFDSTUK 84

Nog voor ze kon reageren werd Marthe door haar dochter bij de hand genomen en mee naar buiten getrokken. Met lichte trots ging Mia ook mee naar buiten. Wat ze had gehoopt, gebeurde ook. Haar 'kleindochter' eigende zich het speeltuig volledig toe.

Ook buiten stond Marthe compleet versteld. Had ze gewoon een plank om mee te schommelen verwacht, dan viel haar verwachting in het niets bij wat er stond : een klimhuisje met glijbaan, met aanpalend een plank en een stok waarmee je kon schommelen en een klimtouw.

Ella klom als een lenige kat naar boven en liet zich langs de glijbaan naar beneden glijden, alleen bij de aanzet gehinderd door de dikke gevulde luier die het glijden minder soepel maakte.

"Ik neem aan dat dit het pakket was dat zondag nog in de garage lag ? Heeft Jan dit alleen rechtgezet ?"

"Nee, de tweeling heeft het samen gedaan. Ik denk dat Lies evengoed het Ella naar haar zin wou maken en er alles aan wou doen om dit voor vandaag in elkaar gestoken te krijgen."

"Heeft Ella hen al gezien ?"

"Amper. Vanmorgen aan tafel, maar daarna ben ik met Ella gaan winkelen en wandelen. Tegen de tijd dat wij terug waren, waren zij al vertrokken. Maar ik verwacht ze eigenlijk elke moment terug."

Op weg naar huis merkte Jan dat hij sneller begon te rijden als hij aan Ella dacht. Hij vond het zo spijtig dat hij haar gezicht niet had gezien op het moment dat ze ontdekte dat er bij haar moeke ineens een groot speeltoestel in de tuin stond.

De ontmoeting met zijn schoolkameraden was voor Jan heel verhelderend geweest. Hij vond het wel fijn om ze terug te zien, maar hij besefte ook hoeveel hij zelf was gegroeid in die paar maanden.

Zijn blik was door alles wat er was gebeurd zo vooruit getrokken, dat hem op café met zijn schoolvrienden was opgevallen hoeveel van hen nog echt dag aan dag leefde.

Hij was bezig met Els, met Marthe, met Ella, met de jeugdbeweging en het babysitten, met Anje die op het punt stond terug een trauma op te lopen. Allemaal dingen die voor hem lagen.

Ook was hem nu nog een ander ding duidelijk geworden. Nog één jaar, en dan wachtte hem de opleiding kleuteronderwijs, of misschien toch kinder- en jeugdzorg.

Zijn vrienden waren bezig geweest over ingenieursstudies en zo, maar hoe interessant hij wetenschappen ook vond, het maakte hem niet warm genoeg, net zomin als zachtere richtingen als kunstgeschiedenis of zo. Maar alleen al het gedacht dat hij een groep kleine kinderen voor hem had, deed hem gloeien van opwinding en geluk.

Lies stond te trappelen van ongeduld in de garage, zozeer zelfs dat ze moeite had om haar snelbinder terug in de haakjes van haar bagagedrager te bevestigen. Ze wist gewoon niet wie van de twee dat ze het eerste terug wou zien, Ella of Marthe.

Ella wou ze natuurlijk zien voor haar reactie op wat er in de tuin stond. Toen ze zag wat Jan twee dagen eerder in de garage uitpakte, wou ze onmiddellijk mee helpen. Ze had geen idee wat het haar moeder had gekost, maar ze wist heel zeker dat Ella zich geen blijf zou weten met haar geluk.

En Marthe wou ze natuurlijk gewoon zien, vastpakken, kussen, proeven, met alles er op en er aan. Ze hadden mekaar nu sinds die zondag niet meer gezien, en Lies smachtte naar haar vriendin. En ze wist dat Marthe er was, want haar auto stond buiten op de oprit.

Lies kreeg niet de kans van te kiezen, want op het moment dat ze de deur van de garage naar de hal opendeed, zag ze dat Marthe bezig was de buggy en de zakken met nieuwe kleren klaar te zetten. Ze hadden geen woorden nodig om zich op elkaar te storten.