Winkelierster

HOOFDSTUK 57

"Dag schattebol, is het nog een beetje gegaan gisteren en vandaag ?"

Marthe omhelsde haar vriendin innig nadat ze de voordeur had open gedaan. Ella zat rustig in de buggy te wachten om losgemaakt te worden totdat het koppel had besloten dat de begroeting kon worden beëindigd.

"Het is veel beter gegaan dan ik had verwacht. Ik ben zo blij dat mama op voorhand met Pierre heeft gebeld. Hij had zelfs speciaal voor mij enkele grote badhanddoeken meegenomen voor in het invalidentoilet, zodat ik me aangenamer kon verschonen."

"En Dieter ?"

Lies kon een glimlach niet onderdrukken.

"Da's een geval apart. Die heeft twee kwade dagen gehad, hoor, het schatje. Wat hij ook probeerde, hij kon zijn ogen niet van mijn poep afhouden."

"Hij heeft toch niets geprobeerd ?"

"Maar nee gij zot. Ik heb hem enkele keren erop betrapt en elke keer werd hij vuurrood van schaamte. Daarstraks vroeg ik het hem gewoon vlakaf. De stakker kon niet anders dan toegeven dan hij mijn poep er enorm aantrekkelijk vond uitzien zoals ze nu is."

"Is hij verliefd op jou ?"

"Marthe, komaan. Hij is vanachter in de twintig en bij mijn weten gelukkig getrouwd. Trouwens, hij weet dat wij een koppel zijn. Ik ben er zeker van dat het hem louter om mijn poep en mijn luier ging."

"Maar er is wel meer, hé zoet. Ik zie het aan je ogen dat er iets aan het verhaal nog niet verteld is."

"Je moet dat nu niet aan mama zeggen, maar daarstraks toen ik doorging, gaf ik hem nog een zoen, en zag ik kans zijn hand even op mijn luier te leggen. De "Bedankt !" die hij zei was denk ik meer bedoeld voor het feit dat ik zijn stiekeme wens had ingewilligd, dan voor het feit dat ik hem een afscheidszoen gaf en voor het werk dat ik had gedaan."

"Meiske, dat was serieus op het randje hé. Voor hetzelfde geld had hij het niet graag, legt hij klacht neer, en draagt niet alleen jij maar ook je moeder mee in de klappen."

"Dat weet ik Marthe, maar ik ben er zeker van dat Pierre het ook al had gezien dat Dieter interesse in mijn poep had, dus ik ben er vrij gerust in dat Dieter eerder tevreden dan aangedaan was."

Marthe maakte haar dochter los. De kleine meid kroop uit de buggy en plakte zich tegen het been van haar moeder.

"Zeg Lies, heeft je mama nog iets gezegd tegen jou over mijn vraag die ik haar heb gesteld over haar naam."

"Da's juist, nu je er over begint, weet ik het weer. We hebben het er gisteren over gehad. Ze was heel verrast met je vraag, en heeft er blijkbaar van woensdag op donderdag toch niet echt goed van geslapen."

"Oei, zo moeilijk was die vraag toch niet ?"

"Nee, maar ze had ze gewoon niet verwacht. Beeld je haar situatie nu eens in. Ze heeft een tweeling van zeventien jaar, en krijgt ineens de vraag voorgeschoteld hoe ze wil dat haar kleinkinderen haar gaan noemen, zodat Ella dit kan gebruiken.

We zijn nog geen twee maand samen, en ons mama wordt er nog maar eens mee geconfronteerd dat ze in zekere zin al een kleinkind heeft."

"Mag ik jou er aan herinneren dat jouw moeder een meer dan actieve rol heeft gespeeld in het feit dat wij samen zijn. Ze wist dat ze ons Ella er bij moest nemen, dus moet ze wat mij betreft ook niet teveel protesteren. Weet ze het al wat het moet worden ?"

"Ja. Moeke."

"Hoor je dat Ella ? Je hebt nu niet meer alleen oma en opa, maar ook moeke die erbij hoort."

Els had met Jan te doen. Zijn ochtend was al niet schitterend begonnen, en nu dit ook nog. Marian had hem duidelijk laten aanvoelen dat hij alleen verantwoordelijk was voor de keuze van een vuile luier, en nu had hij natuurlijk ook onvrijwillig in zijn luier geplast, zoals bijna elke keer al het geval was geweest als hij een fles kreeg.