Winkelierster

HOOFDSTUK 27

"Zeg Marthe, er klopt toch iets niet."

Ze waren nog maar even onderweg toen Jan zijn vraag stelde.

"Toen ik pas begon te babysitten, zei je dat Ella 3,5 jaar oud was, maar dan kan die toch niet over twee weken verjaren ?"

Ze gaf Jan, die naast haar in de passagiersstoel zat even een duw.

"Amai, ik wist niet dat gij zo'n pietje precies was. Oké, ons Ella was de 3,5 al gepasseerd, maar de tijd gaat zo snel als je kleine kinderen hebt dat je je vasthoudt aan gemakkelijk te onthouden leeftijden. Nu content ?"

"Sorry Marthe, het was helemaal niet mijn bedoeling om kritiek te hebben. Ik dacht alleen dat ze later in het jaar verjaarde."

Marthe keek vluchtig naar Jan.

"Ik ben niet kwaad of zo. Ik zat je maar wat op de kast te jagen. Jij bent een veel te gemakkelijk slachtoffer om dat te doen. En je hebt overschot van gelijk. Ons Ella was inderdaad allang geen 3,5 meer toen je ze leerde kennen."

Ze legde even haar hand op zijn been, en kneep er vriendschappelijk in.

Na een halfuurtje stonden ze in het shoppingcenter klaar voor hun eerste uitstap. Marthe draaide zich in de auto om naar de andere twee.

"Wat wordt het ? Eerst de speelgoedwinkel, en daarna kleren, of andersom ?"

"Laat ons maar eerst de kleren doen. Dan kunnen we daarna onze zinnen verzetten bij het speelgoed, en dan kan Jan met iets plezant afsluiten in plaats van als kapstok te eindigen."

Jan liet het maar gebeuren. Voor hem maakte het eigenlijk weinig uit. Winkelen was zijn ding niet, maar met deze twee kon je alles verwachten.

De eerste twee winkels gingen voor Jan nog goed. Er was wel enkel dameskleding, maar Jan werd genoeg actief betrokken met kleren van en naar de pashokjes te brengen.

De derde winkel vond Jan minder. Nu was er ook een mannenafdeling, en Els vond er niet beter op dan kleren voor hem te beginnen uit te kiezen. Bovenkleding vond Jan niet erg, maar hij kreeg het benauwd toen Els met een broek afkwam.

"Ik moet die toch niet passen, hé. Ik heb verdorie een luier om", siste hij tegen Els.

"Trouwens", zei hij op gewone toon, "als ik had geweten dat we gingen winkelen, dan had ik voldoende geld gevraagd aan ons mama. Ik heb gewoon niet genoeg bij voor én eten en film en dergelijke, én nu die kleren."

Marthe had toevallig gehoord wat hij zei. Ze ging achter hem staan en sprak zachtjes in zijn oor.

"Jan, als geld een probleem is, dan schiet ik het voor en dan regel ik het wel met je moeder. Laat je daardoor niet tegenhouden om iets voor jezelf te kopen als je dat wil."

Jan voelde zich sterk onder druk gezet door Els. Toen hij dit tegen Els zei, reageerde ze gevat. Ze kwam voor hem, streelde zijn gezicht, sloeg haar armen rond hem en kuste hem.

"Zoeteke, ik vind het gewoon plezant om voor jou dingen uit te zoeken. Natuurlijk moet jij niets kopen als je dat niet wilt. En om te passen moet je geen schrik hebben, ook niet voor je luier. De mensen staan er niet bij stil dat je misschien iets anders aan hebt. En diegenen die het toch zouden zien, gaan hun mond niet opendoen. Kom, laten we samen iets gaan passen."

Ze nam Jan bij de hand en samen gingen ze op weg naar de pashokjes.

"Wil je dat ik er bij kom staan ? Ze zijn groot genoeg."

Jan vond dat wel een goed idee. Hij begon zich uit te kleden totdat hij enkel nog zijn romper en sokken aan had. Opnieuw sloeg Els haar armen om hem heen, en kuste hem nu hartstochtelijk en ging vlot naar binnen met haar tong.