Winkelierster

HOOFDSTUK 21

Het was maar goed dat Lies met haar rug naar Jan zat. Jan werd knalrood. Wat hij al een paar dagen probeerde stil te houden, was veel sneller dan verwacht uitgekomen. Zijn moeder besefte heel goed dat Jan in een lastige situatie zat. Ze wist haar kalmte te bewaren en niet aan Lies te laten merken dat achter Lies iemand heel ongemakkelijk in de zetel zat.

Het lukte Jan om zo kalm mogelijk te zeggen dat hij zijn zwemgerief al ging pakken voor de zwemles de dag nadien. Hij ging naar zijn kamer, maakte de zwemzak klaar en ging dan op zijn bed zitten. Dit was wel het laatste dat hij had gedacht. Els en Lies die goeie vriendinnen zijn.

Waarom had hij niet wat meer interesse in haar vriendinnen getoond. Hij kende bijvoorbeeld geen enkele naam. Dan had hij misschien haar naam al eens eerder horen vallen.

Hij had het al moeilijk gehad om niet te laten merken dat hij stapelverliefd was, maar daar kwam nu nog bij dat Lies Els kende, en dat iedereen nu zou te weten komen dat niet alleen Els maar ook Lies haar tweelingbroer in bed plaste. En hoe ging Lies zelf reageren op het nieuws dat haar broer en een goeie vriendin samen waren ?

Hij hoorde Lies naar haar kamer gaan. Hij wist dat hij het niet lang meer mocht uitstellen om tegen Lies te zeggen wat er aan de hand was, maar hij wou eerst even zijn moeder spreken. Na lang twijfelen ging hij de trap af. Toen hij beneden aankwam, legde zijn moeder net de telefoon neer.

"Jan, dat is goed dat je naar beneden bent gekomen. Ik heb net met Marthe gebeld en haar kort de situatie uitgelegd. Zij heeft een oplossing voorgesteld, maar daar moet jij ook mee akkoord gaan. Eén vraag : heb jij plannen voor dit weekend."

"Nee. Ik wou gewoon verder werken aan mijn strip, maar ik moet nergens naartoe als dat is wat je bedoelt."

"Mama, voor we daar mee verdergaan, zou ik graag even je advies willen hebben over hoe ik mijn bedplassen aan ons Lies zeg. Ik moet dat zo snel mogelijk zeggen. Ik wil niet dat ze van iemand anders te weten komt wat er aan de hand is."

"Jan, dat heeft nu geen zin meer. Ons Lies is gaan slapen. Ze wou goed uitgerust zijn voor de tweedaagse. Morgenvroeg is er geen tijd voor en vrijdag gaat ze zelf willen vertellen, en niet naar jou willen luisteren. Je kent haar. Luister nu even naar wat Marthe heeft voorgesteld."

Het kwam er op neer dat ze tegen Lies zouden zeggen dat Marthe dit weekend toch terug nachtshiften had, en dat Jan terug twee dagen moest babysitten op Ella. Marthe zou tegen Els zeggen wat er werkelijk aan de hand was, zodat die het spel mee kon spelen als ze bij Lies bleef slapen.

"Ik weet dat het gelogen is, maar in dit geval lijkt een leugentje om bestwil ons toch aangeraden. Wat denk je Jan, zie je het zitten om te babysitten ?"

Jan moest zelfs geen twee seconden nadenken over het voorstel. Hij wist wel dat Marthe gewoon thuis was, en had dus geen idee wat ze zouden doen, maar een weekendje met die twee dames zag hij zeker zitten. De verwennerij van afgelopen weekend was hij zeker niet vergeten. En met wat geluk passeerde Els.

Wou Jan niet teveel laten uitschijnen dat hij uitzag naar het weekend, zijn moeder kon hij er onmogelijk mee bedriegen. Zij merkte al snel wat Jans gedacht was over het voorstel.

"Je moet al niet meer antwoorden, Jan. Ik zie het al aan je gezicht."

"Sorry mama. Het was afgelopen weekend eigenlijk heel plezant, en ik was daaraan aan het denken."

Jan stond op om naar zijn kamer te gaan.

"Waar ga je naartoe ?"

"Gewoon naar mijn kamer. Ik ga nog wat lezen."

"Ik denk het niet !", kwam er half bevelend uit, en onmiddellijk daarna een polsend "Els De Ro ?"

Het uitspreken van haar naam had op Jan een dubbel effect. Zijn verliefdheid kon hij nu totaal niet meer wegsteken, en een brede glimlach kwam op zijn gelaat.