Winkelierster

HOOFDSTUK 50

De sfeer aan de ontbijttafel was behoorlijk bevreemdend. Mia was volledig haar opgewekte zelf. Ze was 's morgens vroeg al op stap geweest naar de bakker, en bediende nu met zichtbaar genot de tweeling en het bijhorende zusterpaar.

Jan voelde zich hooguit wat ongemakkelijk nu hij wist dat zijn moeder volledig op de hoogte was van de nachtelijke escapades, maar vooral Lies wist zich geen houding te geven. Haar emoties gingen van schaamte naar nagenietend genot en terug.

Het was eerder op de ochtend al begonnen. Lies was naar de badkamer gegaan om wat te drinken en hoorde beneden haar moeder vertrekken voor haar zondagwandeling.

Ze dacht terug aan de belevenissen van de nacht die gepasseerd was, maar bedacht zich ook het lachsalvo die haar geluiden hadden opgewekt in de kamer naast haar. Ze schaamde zich dood.

Tot overmaat van ramp kwam Jan binnen in de badkamer, net op het moment dat ze had besloten terug bij Marthe in bed te kruipen. Ze had nood aan kalmte en hoopte die bij Marthe te vinden. Nu Jan binnenkwam, werd de onrust en de schaamte alleen maar groter, iets wat ook Jan niet ontging.

Jan zag al bij het binnenkomen dat Lies niet op haar gemak was. Haar ogen keken schichtig, en het lukte haar niet hem vrolijk te begroeten, wat er op wees dat ze met muizenissen zat.

Hij gokte er op dat de gebeurtenissen van de voorbije nacht een rol speelden. Hij ging achter haar staan, legde zijn armen rond haar en kuste haar langszij op de kaak.

"Goeiemorgen zusje. Ben je al wat bekomen van vannacht ?"

Lies' allereerste gedachte toen ze de armen van haar broer rond haar voelde komen, was wegvluchten, maar al bij de eerste aanraking werd ze door zichzelf tegengehouden.

Ze wou de confrontatie eigenlijk niet aangaan, maar het contact met het eveneens naakte lichaam van haar broer bracht haar rust, rust die ze zo hard nodig had. Ze verzette zich dan ook totaal niet tegen de innige omhelzing die volgde.

Lies draaide zich om, en zonder één woord te zeggen omhelsde ze haar broer. Tegelijkertijd duwde ze hem richting de badrand, zodat hij niet veel anders kon dan op de brede badrand te gaan zitten.

Lies zwaaide, nog steeds haar broer omhelzend, haar beide benen over de badrand en zette zich op Jan zijn schoot terwijl haar benen zijn middel omklemde. Ze verplaatste haar armen om zijn middel en klemde zich daarna stevig vast.

Jan voelde de spanning uit het lichaam van zijn tweelingzus vloeien nadat ze dat gedaan had. Al snel voelde hij druppelende nattigheid op zijn linkerschouder. Ook voelde hij zijn bovenbenen lokaal warm worden. Jan wist dat er nu even geen woorden nodig waren, en wachtte geduldig af tot Lies zichzelf emotioneel terug bijeen had geraapt.

Hoe lang Lies bij Jan op de schoot had gezeten, kon ze achteraf onmogelijk zeggen. Ze wist nog wel dat de tranen vanzelf kwamen, net als de stroom urine die ze losliet. Ook wist ze dat Els was binnengekomen, en haar langs achter had vastgenomen, en haar lang had geknuffeld. Het was pas toen Jan opmerkte dat ze wat zwaar begon te wegen, dat ze in staat was terug op de wereld te komen.

Terwijl Els Jan en Lies een goeiemorgen kuste en naar beneden ging om koffie te drinken, bleef de tweeling in de badkamer. Lies zette zich nog even naast Jan op de badrand.

"Jan, merci voor wat je deed. Ik zie jou echt graag. Ik zou eerlijk niet weten wat ik zou moeten doen als ik jou niet had."

Jan keek haar aan met een brede glimlach en kuste zijn zus op het voorhoofd.

"Ik zou zeggen naar uw vrouw gaan en bij haar in bed duiken en genieten van wat er gebeurd is."

Mia besloot dat het tijd was om de confrontatie vol aan te gaan. Ze had al langer door dat Jan maar misschien meer nog Lies niet volledig op hun gemak waren.