AYKIRI SEVGİLİM +18(TAMAMLANDI)

32.-Evden Ayrılış

Bugünün ikinci bölümü

Keyifli okumalar...🐤

Ranayla başımın belaya gireceğini biliyordum. Bunun baştan böyle bir hal alacağını anlamalıydım. Kapımın önünde resmen çığlık çığlığa haykırıyordu.

-"Ama sen bana...seni seviyorum demiştin-"

Daha fazla konuşmasına izin vermeden ağzını kapadım. Bilerek yapıyordu. Herkesin duymasını istiyordu.

-"Rana yeter artık git burdan."

Bunları söylerken arkamdan işittiğim seslerle Ranayı bırakıp baktım. Arkasını dönmüş koşarak giden Azrayı görmemle kan beynime sıçradı.

Siktir...

-"Metin...Ranayı uzaklaştır bir daha evin yakınına alma...Sırf kadın olduğun için böyle kibarım Rana!" derken son cümleyi söylerken ateş saçan gözlerle Ranaya bakmıştım.

Ben hızla eve doğru koşarken Metin de Ranayı evden uzaklaştırmakla meşguldü.

Koşarak eve girdiğimde Ayla ve Canın şaşkın bakışlarına maruz kaldım. Ne olduğunu anlayamadıklarına eminim. Etrafa göz gezdirdiğimde Azranın orada olmadığını görüp yukarı kata çıktım. Telaşla Azranın odasına girdiğimde odada kimse yoktu. Banyoya da baktığım halde orada değildi. Seri hareketlerle Korkut, Sema ve Aylanın odasına da baktım. Sema ve Korkutun şaşkınca sorularına cevap bile veremiyordum. Tek yaptığım kapıları sertçe açıp kabaca içeri dalmaktı. Bütün odalara bakmama rağmen yoktu.

Tek bir oda kaldı. Benim odam.

Hafif aralık kapıyı yiterek içeri baktığımda Azranın pencere tarafından dışarı baktığını gördüm. Sırtı bana dönüktü ancak onun ağladığını anlayabiliyordum.

Odaya girip ona fazla yaklaşmadan seslendim.

-"Azra...güzelim"

Küçük bir hıçkırıkla ağlayarak bağırdı.

-"Bana sakın güzelim deme!"

Olamaz. Ranayı duymuştu.

-"Azra ben-"

-"Kes sesini...sana aşık olmamak için direndim. Israrla birbirimize aykırı olduğumuzu söyledim. Ama sen ne olursa olsun beni sevdiğini söyledin. Tıpkı o kadına söylediğin gibi" sonlara doğru sesi kısılmıştı. Sadece başı önünde ağlıyordu. Yüzünü göremesem de o göz yaşlarının aktığını bilmek canımı sıkıyordu.

Biz bunları konuşurken Ayla ve Can meraklanmış ve bizi kontrol etmeye gelmişlerdi. Ayla kapının ordan bana seslendi.

-"Abi...Azra iyi mi?" dediğinde arkamdan gelen sese döndüm. Canın ve Aylanın ne kadar endişelendiğini anlamıştım.

Aylaya döndüğüm sırada Azrada konuştu.

-"Lütfen gidin Ayla"

Ayla bunu duyunca onu üzdüğümü anlayıp bana öfkeyle bakmıştı. Haksız da sayılmazdı.

-"Peki Azra...bir şeye ihtiyacın olursa söyle lütfen...ben aşağıdayım" diyerek kapıyı çekti.

Suçluluk ile tekrar yönümü Azraya çevirdim. Ona birkaç adım atacakken beni durdurdu.

-"Bana yaklaşma...sadece sorularıma cevap ver"

-"Tamam Azra ben...özür-"

-"Nefret ederim" dediğinde şaşırmıştım. Neyden nefret ederdi.