AYKIRI SEVGİLİM +18(TAMAMLANDI)

42. Evim

Günün ikinci bölümü.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Keyifli okumalar...

Yer: Trabzon/Maçka

Uzun yolculuğun verdiği sırt ağrısı ile yerimden rahatsızca kalktım. Azra hala yanımda uyuyordu.

Onu çok üzdüğümün farkındaydım. Ancak ona zarar gelmesini istemiyorum.

Ne olursa olsun...

Araçtan inip mütevazi sayılabilecek ahşap yapıdaki evime baktım. Çocukluğumun geçtiği ev...yuvam.

Etrafı ince tellerle çevrili, yarı ahşap yarı taş mesken yapı. Bahçesinde küçük bir ışık kaynağı etrafını sarı ışıkla aydınlatıyordu.

Hiç yabancı gelmiyordu bu görüntü.

Babamı kaybettikten sonra annem daha güçlü bir insan olmuştu. Belki de içinde hep kırılgan biri vardı. Ama babamdan sonra o naif kadını asla görmedik. Sırtında taşımadığı şey kalmamıştı. Çalı-çırpı, odun, kömür, fındık, gizlenmiş acılar...

Zeynep Sultanım...

Birçok kez annemle konuşup İstanbula yanımıza gelmesini söylesem de şiddetli buna karşı çıkıyordu. Şu anki evimiz bakımsız veya kötü değildi. Ancak yeni ve büyük bir ev alayım dediğimde de 'baban gelir de bulamazsa ya Keremim' diyordu. Bu sözü bir daha duymamak adına bu ev konu sonsuza dek kapatmıştım.

Ben İstanbula taşındıktan birkaç sene sonra Aylayı yanıma almıştım. Üniversitesini devam ettirmesini istiyordum. Annemse buradan ayrılırsa ona ölüm gibi geleceğini söyleyip gelmeyi reddediyordu. Burakın annesi Fulya teyzem annemin hemen yanındaki eve taşınmıştı. Birkaç sene önce bizim enişte hakkın rahmetine kavuşuca annemle dert ortağı olmuşlardı. Annemin tek kalmaması içimi rahatlatıyordu. Kardeşiyle beraber olmak ona iyi geliyordu. Teyzemle aralarında üç yaş olmasına rağmen annem fazlasıyla ablalık yapıyordu.

Çocukluğumun geçtiği eve duygulu gözlerle bakarken Ayla ve Can çoktan arabadan inip yanıma gelmişlerdi bile.

-"Abi hadi ne dikiliyorsun? İçeri girelim annem yemekleri hazırladım acele edin diyordu" dedi karnını ovuşturarak.

-"Tamam güzelim. Hadi siz önden gidin Azrayı uyandırıp geleceğim"

-"Tamam abi....hadi gidelim Can"

Onlar bahçeden içeri girerken ben de melek gibi uyuyan Azrama baktım.

Araca geçip onu kollarıma alarak konuştum.

-"Güzelim...hadi uyan geldik" derken bir elimle de gözlerini örten saçlarını okşuyordum.

Kaşlarını çatarak uyanan mızmız kedime baktım. Çok masum duruyordu.

-"Kerem geldik mi?"

-"Evet güzelim...hadi içeri girelim hava serin üşüteceksin"

Azra uyku sersemliğini atlatınca tekrar eski haline dönmüştü.

-"Of bırak beni Kerem" diyerek kollarımdan kurtulup arabadan indi.

Etrafına meraklı gözlerle bakıyordu.

-"Burası çok-"

-"Güzel mi?" dedim sırıtarak. Bir elim cebimde onun hayran bakışlarla etrafı izlemesine bakıyordum.