AYKIRI SEVGİLİM +18(TAMAMLANDI)

73. Kavuşma

Keyifli okumalar...

Sanki bu anı yaşamıştım. Tabi ya! Banyodan çıktığımda arkamdan gelip ağzımı bastıran Keremdi. Hatırladım!

Kalbim heyecandan deli gibi çarparken arkamdaki kişinin sesiyle duraksadım.

-"Azra! Beni o silahla vurmayacaksan seni bırakacagım"

Korkut!

Ağzımı kapatan elleri umutsuzca bıraktım. Gelen kişi Kerem değildi...

Korkut bedenimi serbest bırakınca ona dönüp baktım.

Gözlerime hücum eden yaşlara engel olamıyordum. Oysa ki ne umut beslemiştim.

-"Korkut" dedim üzgün sesimle.

Karşımdaki kişiyi tanımakta zorlanmıştım. Farklı bakıyordu bana. Kızgın, kırgın...

-"Seni korkutmak istemedim Azra."

-"Önemli değil. Evime nasıl-"

-"Bunları konuşmayalım. Hemen gideceğim. Bir şey-"

-"Korkut...neden her şey normal gibi davranıyorsun. Kerem öldü ve...ve sen ..." deyip sustum

Ağlamaktan konuşamıyordum.

-"Azra...inan bana bizim için artık hiçbir şey normal olamaz. Keremi uyardım. Seninle buluşmamasını söyledim. Ama o aşkına yenik düştü. Senin için öldü"

Bedenim titreyince kendimi yere bırakıp ağlamamı sürdürdüm.

Biris açıkça bana Kerem öldü dediğinde dayanamıyordum.

Korkut ise fazla duygusuz ve mesafeli sesi ile bana bakıp konuştu.

-"Ağlama! Sana bir şey verip gideceğim. Kereme söz vermiştim. Şimdi kalk ve salona gel"

Odadan çıkıp giden Korkuta baktım. O daima realist birisiydi. Hep gerçeği söylerdi. Şimdi bana olan davranışına kızmaya hakkım yoktu. Benim yüzümden yaşananlar onlara çok ağır gelmişti.

Titrek bacaklarımla yerimden kalkıp salonda beni bekleyen Korkutun yanına gittim. Yüzünde öfke, hüzün, özlem...birçok şey vardı.

-"Otur Azra" dedi karşısındaki yeri işaret ederek.

Ağlamayı kesip yerime oturdum.

-"Korkut...bana öfkeli misin?"

Korkut sorduğum soruyla kaşlarını çatmıştı. Hızlıca kafamı eğip gözlerimi ondan çektim

-"Ne için Azra? Kerem seni sevdiği için mi? Ya da sana buluşmaya yalnız gel dediği halde yalnız gelmediğin için mi? Ya da Keremi son görebilen kişi olma şerefine nail olduğun için mi? Hayır Azra hayır...hiçbiri için sana öfkeli değilim. Normalde başkası olsa saydığım sebeplerden dolayı öfkeden kabarırdı. Ama ben sana öfkeli değilim. Ben Kereme öfkeliyim. Onu defalarca uyardım. Bir polise aşık olmaması gerektiği söyledim. Bana dediği tek şey 'onu seviyorum' oldu. Bu yüzden ona öfkeliyim"

Hiçbir şey demedim. Konuşmaya hakkım yok gibi hissediyordum.

-"Neyse Azra bunun için gelmedim. Kereme sözüm vardı. Eğer hapse girerse falan işte...bunu sana vermemi istemişti. Hapse girmedi ama...neyse işte aynı şey. Ölmüş olsa da bunu vermem gerek diye düşündüm"

Elindeki siyah kutuyu bana uzattı. Bu kutu...torpidoda gördüğüm kutuydu.

Ne o? Yoksa evlilik yüzüğü mü?