Gözyaşlarıma Dokundun | Texting

3.9

-Herkese selam. Bayramınız mübarek olsun canlarım. Nice bayramlara inşallah...

Keyifli okumalar, iyi bayramlar💜

●●●

Olanları düşündükçe kendiliğinden dolan gözlerime ağlamamak için parmaklarımı bastırdım. Bu sefer burnum akmaya başladığında sinirle güldüm.

Bir ağız tadıyla ağlayamıyorduk da. Yok göz yanması, yok burun akması...

Önüme uzatılan mendili elime alırken Yalın alayla "Ben anladım galiba. Sen benim mendillerimi bitirmeye çalışıyorsun." dedikten sonra yanıma oturdu. Sözlerine ister istemez gülerken "Isteyerek ağlamıyorum ki kendiliğinden geliyor." dediğimde o daha da çok güldü.

"Vay be! Bak bu ilginçmiş işte. Herhalde canları sıkıldı, onlar da bir akayım dediler ve aktılar."

Söylediği saçma şeylerin aksine ciddi konuşması beni daha çok güldürürken "İyi misin biraz daha?" diye sordu. Başımı sallarken saçlarımı geriye doğru atıp ona baktım. Şimdi gerçekten daha iyiydim.

"Seninle konuşmak isteyen kişiler var."

Anlamadığım için kaşlarımı çatarken arkadan vücuduma sarılan kollarla duraksadım. Bu küçük kolların sahibini tahmin etmek zor değildi. Arya yanağıma uzun bir öpücük kondururken "Çillim benim ya. Kıyamıyorum ben bu kıza hiç." dedi.

"Bize gelince gayet de kıyıyorsunuz ama Arya Hanım." Uraz'ın imayla söylediklerine karşılık Arya kollarını geri çekip karşıma geçti. "Sana kıymak zevkli oluyor çünkü."

Uraz, Ediz ve Dilay karşı banka otururken Arya da benim diğer yanıma oturdu. Kimseden ses çıkmazken konuşmak için dudaklarımı araladım.

"Ben özür dile-"

Lafımı bölen Ediz'di. "Evet, özür dilemelisin." Utançla ellerimle oynarken ağlama isteğim yine gün yüzüne çıkmıştı. Onun sözlerini Uraz devam ettirdi. "Ama bize anlatmadığın için değil, kendini bir haftadır böyle harap ettiğin için." Şaşkın bakışlarım ellerimden onlara döndüğünde sahte kızgınlıklarını gördüm. Uraz aynı ifadeyle ve yapmacık bir sesle konuştu.

"Neymiş efendim itiraf sayfasına yazılmış. Neymiş efendim rezil olmuş. Lan milletin tuvaletteki, ayıptır söylemesi, ettiği şeye kadar yazıyorlar itiraf sayfasına! Kime ne senin kimi sevdiğinden, ne yaptığından?"

Uraz'ın söyledikleri komiğime gitse de beni düşünmesi yüzümde yavru köpek bakışı olmasını sağladı. Dolu dolu gözlerle ona bakarken "Uraz haklı." diyen sesle telin arkasına baktım. Bartın gelmişti. Normalde gelse bilr yorum yapmayacağını düşündüğümden iki kelimesi bile beni fazlasıyla rahatlatmış ve mutlu etmişti.

"Bir daha seni ağlarken görürsem cidden döveceğim. Bunlar da şahit." Dilay'ın bir abla edasıyla konuşması beni güldürürken Yalın "Ben daha onunla tanıştığım ilk gün dedim. Ağlama diye. Ama dinletemedim." dediğinde ona baktım. Kahverengi gözleri direkt gözlerimdeyken yüzünde hafif bir tebessüm vardı.

"O zaman toplu sarılma!" Arya'nın heyecanla bağırmasıyla hepimiz ayağa kalktık. Herkes benim çevremde bana sarılırken bakışlarım telin öte tarafındaki Bartın'la kesişti. Şu anda o sarılmanın dışında kalmıştı ve bu kötü hissettirmişti. Bu yüzden diğerleriyle sarılmaya devam ederken ona doğru seslendim.

"Sana özel olarak ayrı sarılırım, olur mu?"

Gülerek söylediklerime karşılık Bartın da hafifçe gülerken konuştu. "Hatırlatırım bunu."

Gülümsedim. Mutluydum. Bir haftanın sonunda gerçekten gülümsemiştim. Ve bu bana çok iyi gelmişti.

●●●

♤Şöyle bir arkadaş grubu>>>

Çok iyiler, bayılıyorum bunlara...

Texting olmayan bir bölüm oldu. Çünkü hallolması gereken olaylar vardı ve bu onlardan biriydi.

!! Bölüm fazla uzamasın diye devam etmedim ama şuraya bir açıklama bırakayım.

Diğerleri, Eva'ya kızgın oldukları için bir hafta ondan uzak kalmadılar. Kafasını toplamasını istediler çünkü insanlar gerildikleri, üzüldükleri olaylardan sonra mantıksız davranarak yanlış olaylara sebep oluyor. Hem bu ayrı kalış, onların birbirine daha sıkı sıkıya bağlanmasına sebep oldu :))