Seduced By A Lesbian: Allison

Chapter 36

Allison's POV

"I-Ikaw ba talaga yan?" Pigil pigil ko ang luhang nagbabadyang tumulo mula sa mga mata ko habang nakapako ang tingin ko sa pangalan na iyon. Ang pangalang iyon na dating nakaukit sa puso ko, ay nakaukit na ngayon sa parisukat na bato.

"Bumangon ka na diyan, uwi na tayo sa rest house."

Tumingala ako sa langit para mas pigilan ang luha kong nangingilid sa aking mga mata. But I saw her face above, hindi ko alam kung imahinasyon ko lang ba iyon.

"Pero kung ikaw talaga 'yan. Sasama na ako diyan sayo. ."

Rest In Peace
Samantha Torres

Your memories will be in our hearts forever.

Hindi ko alam kung talagang naririnig niya ba ako pero bakit ngayon pa talaga bumuhos ang malakas na ulan.

"S-Sam, please come back." Basag ang boses kong nasambit iyon at hindi ko na nga napigilan pa ang pag agos ng mga luha ko.

"Hindi totoo 'to! Sam, hindi ikaw yan!" I am shouting in the middle of the rain hoping that she will hear me. Hinintay ko siya ng halos dalawang taon ngunit ito lang ang madadatnan ko! Ganito na ba kamalas ang buhay ko para iparamdam sa akin ito!

"SAMANTHA!!!" Naramdaman ko ang panghihina ng mga tuhod ko at tuluyan na nga akong napaluhod sa lugar kung saan siya nakahimlay.

"Sam, bumalik ka na. Hindi ko kaya. Hindi ko na kaya. . " I cried out loud. Wala na akong pakialam pa kung may makarinig pa sa akin. In fact, wala rin namang tao sa paligid kaya malaya akong isigaw ang lahat ng sakit na nararamdaman ko.

"Bumalik ka na Samantha, please. Ang sakit sakit na." I know it's really impossible. Wala naman ako sa mundong puno ng mahika na isang hiling ko lang ay maibibigay na sa akin ng kung sino mang genie ang gusto ko.

Pero kung nangyayari man iyon sa totoong buhay, ay isa lamang ang hiling ko, ang bumalik siya dito sa mundo. Kahit hindi na sa buhay ko, kahit makita ko lang siya ay masaya na ako.

Kahit hindi na ako.

Huwag lang sa ganitong pagkakataon na alam kong hindi na siya babalik pa kahit kailan.

"Sam, I'm sorry. . . I'm sorry . . ." Hindi ko na namalayan pang halos nakadapa na ako sa pinaghihimlayan niya. I wanted to feel her, kahit sa ganitong paraan nalang.

Mas lalo pang lumakas ang pagbuhos ng ulan kasabay ng mas malakas kong pag iyak. It is the most painful feeling that I've ever felt. Tila gusto ko na ring tapusin ang buhay na mayroon ako.

Ayoko ng mabuhay pa.

Bumangon ako mula sa pagkakadapa at saka binasag ang bote ng alak na hawak ko. Hindi ko na alam ang magiging plano ko sa buhay ko ngayong wala na si Samantha. I just wanted to end my life and be with her.