ISSIZ ANKARA YENİ HAYAT

18.ISSIZ ANKARA: YARIM KALAN MUTLULUK

İlker ile kafede kahvelerimizi içip kalkmıştık.

Aynı yolları yine el ele yürüyüp arabanın yanına gelmiştik.

İlker arabayı sürerken elimi tutmayı hiç bırakmadı.
Arada elimi öpmeyi de ihmal etmemişti.
Bütün kırmızı ışıklarda uzun uzun bekledi .
Arkadan ne zaman bir araç gelirse yola öyle devam etti.

Biz birbirimize geç kalmıştık.
Bizim için zaman gelip geçmişti.
İlker pişmanlığını net bir ifadeyle dile getirmişti.
En sonunda İlker daha fazla yolu uzatmadan tabii uzatacağı kadar uzattıktan sonra eve gelmiştik.

Gözlerime öyle bir bakıyordu ki dayanamadım.
Kollarımı uzatıp boynuna sarıldım.
Benim gevşek sarılmama bana daha sıkı sarılarak yanıt verdi.

Derin derin nefesler alıyordu.
Kokumu seviyordu bu hoşuma gitmişti.
İlk ayrılan ben oldum.
İlker zar zor çekti kollarını .

"İyi geceler sevgilim"

diyip yanağına öpücük kondurdum.
Benim geri çekilmeme izin vermeden alnını alnıma dayadı.

"Bundan sonra geceler hep iyi sevgilim"

Alnıma bir buse bırakıp geri çekildi.
Çantamı alıp indim arabadan ben inmezsem İlkerin beni bırakacağı yoktu.
El salladım ve bahçeden içeri girdim.
Ayaklarım yer görmüyordu.
Çantamda anahtarı ararken kapı birden açıldı.
Kızlar ve tonton büyük bir heyecanla karşımda duruyordu.

"Ohaa tontonuda kendinize benzettiniz sen bu saate kadar nasıl uyanık kaldın."

"Saatin geç olduğunun farkındasın yani"
Kapıya yaslanıp Beyza ya baktım.
Bakışımdan anladı.

Elini ağzına kapatıp.

"Aaaa birsey olmuş çabuk tomris gir içeri."

İki kolumdan da tutup çektiler.
Salona geçtik.Ceketimi çıkarıp koltuğa oturdum.

"Eee nasıldı konser bu kadar uzun mu sürdü."

Kızlar tek tek sorularına başladılar.

"Çok güzel geçti çok eğlendim.
Kuliste oturduk bir saat kadar."

Civciv sözümü kesti.

"Abla oraları sonra anlat siz ne yaptınız araba evin önünde 8 dakika kadar durdu eee ne konuştunuz "

Saklamanın bir anlamı yoktu . Mutluydum mutluluğumu onlarla paylaşmak en güzeliydi.

"Biz İlker'le birlikteyiz"

Tek tek kızlara ve tontona baktım.
Oldukça şaşkınlardı.
Büyük ihtimalle böyle bir haberi beklemiyorlardı.
İlk kendine gelen Barones oldu.
Yanıma gelip sarıldı.

"Abla çok mutlu oldum."

"Siz şimdi sevgili mi oldunuz"

Civcivin sorusuyla Baronesden ayrıldım.
"Evet civciv sevgiliyiz"

Gözlerini iri iri açtı.
Çığlık atıp üstüme uçtu.

"Abla çabuk herşeyi baştan sona anlatıyorsun."