ISSIZ ANKARA YENİ HAYAT

24.ISSIZ ANKARA:RÜYA MI GERÇEK Mİ

27 Şubat Perşembe 07:35

Kafamın içindeki sesler susmuyordu.
Sürekli aynı rüyayı görüyor aynı sesleri duyuyordum.
Bu rüyadan uyanmak istiyor ancak yapamıyordum.
Ama rüya gibi de değildi.
Sanki gerçekten kendimi orda hissediyordum.
Ben bu anları yaşamıştım daha önce hissediyordum rüya değil gerçekti.

Herşey o kadar çok tanıdık geliyordu ki anlayamıyordum.
Başım ve gözlerim çok fazla ağrıyor dayanamıyordum.

Gözlerimi açmaya çalıştım.
Ağzımda iğrenç metalik bir tat vardı.

Sağ bacağımı ise hissetmiyordum. Gözlerimi ilk açtığımda yoğun bir ışıkla karşılaştım gözlerim kamaştı.
Elimi gözlerimin önüne siper ettim.

Başımı kaldırıp etrafıma bakmaya çalıştım ama sadece çalıştım başım çok ağırdı kaldıramıyordum.
Ensemde başıma doğru ağrılar giriyordu.
Bıçak saplanıyor gibi hissediyordum.
Ellerimle başımın üstündeki tuşlara dokunmaya çalıştım.
Elim yetişmedi.

Gözlerimdeki acı daha da artıyordu.
Yanımdaki masada şişe gördüm.
Elime almaya çalıştım.
Birinin gelmesi lazımdı.

Gözlerimi tekrar sıkıca kapattım.
Gözlerimi kapattığım anda yine aynı rüyalar yine aynı insanlar gözümün önüne geliyordu.
Benim ne işim vardı.

Hayır hayır Allah'ım hayır aklıma gelenler...

Çocukluğum aklıma geldi.
Benim çocukluğum yoktu ki...
Çığlık atmaya başladım.
Avaz avaz bağırdım.

Böyle birşey olmazdı.
Olamazdı.
Gözlerimden yaşlar süzülüyor ben çığlık atıyordum.

Ayağa kalkmak istiyordum ama ne bacağım ne başımdaki ağrı buna izin veriyordu.
Acıdan gözlerim kapanıyor ama ben gözlerimi kapatmak istemiyordum.

Gözlerimi kapattığım anda bana sesleniyorlardı.
Artık sesler sürekli gelmeye başladı.
Sürekli bozuk plak gibi aynı sesler aynı görüntüler gelmeye devam ediyordu.

Ağlamam daha da şiddetlendi son gayret şişeyi elime almaya çalıştım.

Başımı her yastıktan kaldırdığımda ağrı daha da artıyor gözlerime baskı olusturuyordu.
Kimse yok mu diye çığlık atıyordum ama kimse duymuyor gelmiyordu.

O kadın konuşup duruyor benim çocukluğum olan o kıza Berfin diye sesleniyor hiç susmuyordu.

Şişeyi elime alıp Cama fırlattım.
Ne olur biri gelsin artık.

Bağırmaktan ağlamaktan boğazım acıyordu iyice.
Ellerimle yüzümü kapatıp çığlık atmaya devam ediyordum.

Hayır ama hayır ne olur böyle olmamış olsun ne olur.
Aklımdaki düşünceler başımın ağrısından daha çok ağrıyor acı veriyordu.

Biri elimi tuttu.
Kendi sesimden başka kimseyi duymuyordum.
Ellerimi yüzümden çekmeye çalışıyordu.

Ama aklımda sadece o düşünce vardı.
Hayır hayır diye daha çok ağlıyor bağırıyordum.