ISSIZ ANKARA YENİ HAYAT

44.ISSIZ ANKARA:AYRILIK VAKTİ

Dün gece geç saatlerde eve gelmiştik.
Yavaş yavaş toplanıyor iki gün sonra Ankara'ya dönmek için hazırlanıyorduk.

Şüphesiz Mardin'e gelmek benim için ne kadar zor olduysa Ankara' ya dönmekte o kadar zordu.

Ateş Familyasını düşünemiyorum bile bana ne kadar yansıtmamaya çalışsalar da sanki tamamen hayatlarından çıkacakmışım gibi bir tedirginlikleri vardı.
Her an gün saat dakika sayıyorlardı.

28 yaşında gerçek ailesine sahip olmuş biri olarak bana da oldukça zor geliyor gitmeden her anımı onlarla geçirmek her anı her gülüşleri her konuşmaları aklımın zihnimin köşesine kazımak istiyordum.

Son bir karar alarak teşkilata ait evi bugün teslim edip son iki günümü evimde doğduğum hayatımın ilk 12 yılını yaşadığım evde geçirmek istiyordum.
Her bir köşesinde anım olan avlusunda ilk adımlarımı attığım, hergün merdiven çıkmaktan sızlandığım kahkahalarımızın yankılandığı konakta olmak istemiştim.

Önce bizimkilere söyledim.
Agresif zaten dünden razıydı.
İkizlerle aralarında farklı bir bağ kurulmuştu.
Seren ve Fatma annem de kararımı destekledi.
Tonton hep herşeye anne olarak baktığı için
"bir annenin en büyük mutluluğu evlatlarını mutlu yanında yamacında görmektir "
diyerek kararımı onaylamıştı.

Son iki gecemi evde geçireceğim den Annemlerin abimlerin haberi yoktu.
Sürpriz olacaktı onlara da.
Son iki gün boyunca Ali ve Ömer Abimden de rica edip evde kalmalarını isteyecektim.
Bilmiyorum içimdeki küçük Berfin sevilmek istiyordu.İlgi istiyordu.
Sevgiye de ilgi ye de aç bir yanım vardı.
Baba sevgisine şevkatine baba kokusuna hasrettim.

Küçük bir kız gibi sevilip babama abilerime şımarıklık yapmak istiyordum.
İçimdeki küçük şımarık Berfin hâlâ 12 yaşındaydı.Hiç büyümemişti.

Valizleri arabaya yerleştirdik.
Annemlerde iki gün kalmak için de küçük el çantalarına kıyafet koyduk.
Valizleri tekrar açıp hazırlamak istemedik.
Evi geldiğimiz düzen temizleyip bıraktık.Anahtarı annemlere gitmeden Teşkilata uğrayarak bıraktık.
Yarım saat kadar istihbaratta oturduk.
Başkan ile sohbet ettik.
Benim Mardin' e gelmemin zor olduğunu bildiğinden Agresif ile Baronesi Mardin İstihbarata çekmeye çalıştı.
Kendisi de biliyordu bizi göndermeyeceklerini Kızıl Elma daima başkentte kalıcı olarak çalışırdı.
Tabii istisnalar dışında bazen geçici görevlendirmeler olabiliyordu.
Tonton arabada beklediği için müsade isteyerek teşkilattan ayrıldık.

Bir ay da Mardin'i didik didik ezberleyen öğrenen agresif bizi 15 dakika sürmeden annemlere eve getirdi.
Bugün zaten kahvaltıya gelecektik.
Herkes bizi bekliyordu.
Kuzenler gitmemiş annemlerde kalıyordu.
Özgür den haberim yoktu burada mı Midyat'a döndü mü bilmiyordum.

Dördümüz elimizde sırtımızda çantalar ile kapıya dizildik.
Konaktan yoğun bir konuşma sesi geliyordu.
Birbirimize bakarak derin bir nefes alıp kapıyı çaldım.
Berfin Ela'nın sesi geliyordu.
Kapı yavaşça açıldı.
Berfin Ela kapıyı açtı.Bizi kapıda elimizde sırtımızda çantalar ile görünce bir bana bir çantalara bakıp bir anda bağırarak hem konuşuyor hem ağlıyordu.