ISSIZ ANKARA YENİ HAYAT

ISSIZ ANKARA: VEDA 7

Herkese merhaba...

Ben geldim...

Yeni bölüm geldi...

Wattpad'in kapatılması çok kötü oldu.
Umarım en kısa sürede açılır ama pek umudum yok.

Ben VPN ile giriş yapıp bu kitabın kalan bölümlerini yayınlamaya devam edeceğim.

Şu an benimle devam eden bir kişi dahi olsa bu kitabın finali, bu platformda yayınlanacak.

Bu bölüm yaklaşık üç bölüm uzunluğunda benim için yazması aylar alan, ama okuması tahminimce iki saati bulacak efsane bir bölüm oldu.

Burada benimle birlikte olan arkadaşlar lütfen ses verin.

Satır aralarında yorumlarınızı düşüncelerini okumayı bekliyorum.

İlk günden itibaren söyledim, okunma ve beğeni amacım yok, öyle olsaydı bilindik Watty  hesaplarına iki yıldır kitabın reklamını yapması için ücret öderdim.

Zaten finale ya bir ya iki bölüm kaldı, bölümleri birleştirerek devam ettiğim için kestiremiyorum.

Yanımda olan herkese teşekkürler.
Bölüm başlangıç kısmı ⚠️⚠️⚠️ işaretlenmiştir.

Keyifli okumalar dilerim.

"Canım!" Diyip Ali'nin koluna girince, gözleri bana döndü.
"Tanışmak istediğin kişi Adem Tepeli." Diyip elimle babamı işaret ettim.
Ali'nin yüzündeki şaşkınlık silinirken, hemen gülümseyerek babama baktı.
"Affedersiniz ben tanıyamadım sizi.Sesinizden de çıkartamadım." Diyip mahçup bir hale büründü Ali.
Babamı tanımamıştı anlaşılan.
Halbu ki evimizde, Hakan Aktan'ın ölmeden önceki resmi asılıydı duvarımızda.
"Ali !" Seslenip ikisininde ortasına geçtim.
"Aslında Adem Tepeli diye birisi yok." Diyince bir bana bir de yanımdaki babama baktı.
Babamın koluna girip, başımı omzuna koydum.

"Seni BüyükElçi Hakan Aktan'la tanıştırayım.
Babam, ölmedi Ali.
Hakan Aktan şehit olmadı.
Adem Tepeli olarak herkesten gizli hayatını devam ettirdi." Dedim kendimden oldukça emin bir tavır ve konuşmayla.
Gözlerim bir saniye bile ayrılmadı Ali'nin üzerinden.
Sadece şaşkınlıktan neredeyse alnına değecek kaşlarıyla bir bana bir babama bakıp kaldı Ali.
"Beni Ruslardan babam kurtardı Ali.Bende beni kurtarmaya geldiğinde öğrendim yaşadığını.
Sana hastanede dediğimi hatırlıyor musun? Kimseye anlatamayacağım birşey var demiştim sana!" Dediğimde ilk kez farklı bir tepki verip salladı başını.

"İşte o, babamın yaşadığı sırrıydı.
Ben bu yüzden, çok ağır atlattım o dönemi.
Bu yüzden babamda dahil olmak üzere herkesi suçladım, kaçtım herkesten. Babamdan da kaçtım, konuşmadım bir süre.
Sonra_____........"
"Sonrasını sonra konuşun Bilge.
Savcı Bey şaşkın.
Daha fazla ayakta kalmayın."
Fatih Başkan'ın araya girmesiyle, babam Ali'ye oturması için yerini gösterdi.
Bende o arada hemen Ömer Bey ve diğer dört kişi ile el sıkışıp selamlaştım.