ISSIZ ANKARA YENİ HAYAT

80.ISSIZ ANKARA:KAYA VE ZEYNA

Herkese Merhaba 🤗

Yeni bölüm geldi.

Wattpad'e girmeye çok vaktim olmuyor. Fazlasıyla yoğun geçiyor günlerim.
Ben bir okuyucu olarak kısa süren bölümleri sevmiyorum.
Hergün Wattpad'e girip en azından birkaç yüz kelime yazmaya çalışıyorum.
Bölümlerin kelime sayısı da fazla olunca bölüm yayınlama sürem uzuyor.
Bu yüzden bölüm yayınlama tarihlerinde gecikmeler yaşanabiliyor.
Bunu da belirtmek istedim.

Kontrol dahi etmeden bitirdiğim gibi gecenin bu saatinde atıyorum.
Yazım yanlışları olabilir bu seferlik görmezden gelin lütfen.

Oy verip, bol bol yorum yapmayı unutmayın.
Yorumlarınız benim için değerli ❤️

Keyifli okumalar dilerim.

"Bize anlatacakların var Tomris hanım! " Savaş'tan önce Levent'in sesini duyunca, hızla başımı kaldırıp sırayla ikisine baktım.

"Bizi geçiştirme gördüm gördük Bilge! Ne oluyor sana?"
Levent farkında olmadan bir tık sesini yükseltince, arkasını dönüp göz ucuyla abimlere bakıp tekrar bana dönerek daha çok yaklaştı.
"Mis gibi evliliğin var kızım senin! Yıllardır sen İlker'i dilinden düşürmedin. Şimdi ne oldu ? Aşkın mı bitti! Evlilik aşkını öldürdü mü?"

Benimle dalga geçerek konuşmasıyla, sinirle iki elimi belime atıp eğilip bükülmeden dimdik karşısında dikildim.

"Dün Savaş! " Göz ucuyla Savaş'a bakıp tekrar Levent'e baktım,
" Şimdi de sen ? Ne oluyor size ?" Boğazımın acısına aldırmadan sertçe konuştum.
"Neden beni anlamayı denemiyorsunuz? Niye benim penceremden bakmıyorsunuz olaylara? "
Sitemli sözümle ikisi de birbirine baktı.

Elimi kaldırıp sırayla ikisininde göğsüne vurdum.
"Siz en yakınım herşeyimi bilensiniz.Asla gizli saklım olmadı ikinizden! "
Tavrımla net bir şekilde ikisinin de yüzü düştü.

"Abi dedim ikinize de! Ne olduğunu sormak hakkınız, ancak beni dinlemeden, ne olduğunu bilmeden beni suçlayarak benden hesap soramazsınız! "
Belki de ağır konuşuyordum ama bu tavırları da canımı sıkıyordu.
Aramızdaki koşulsuz güvene bu tavırlarıyla ihanet ediyorlardı.
Levent'in önünden ayak ucumda yükselip abimlere baktım,
Ahsen hariç hepside sigara içiyordu.

"Ben memnun muyum bu halde olmaktan? " Dedim gözlerine sırayla bakarak.
"Deli gibi aşığım İlker'e! Seviyorum onu! Böyle olmamız canımı yakıyor.Görmüyor musunuz ne haldeyim?"
İsyan ederek konuşup elimle kendimi işaret ettim.
İkisi de ağzını açamadı.
Suçluydular çünkü.

"Ama aşkım yeterli gelmiyor. Olmuyor.Herseye, İlker'in her sözüne rağmen, iki kez tükürdüğümü yaladım. Barışmak istedim ama yok olmadı, istemedi İlker! Bende o zaman boşanıyoruz dedim."
Sözlerimle ikisinin yüzünde şaşkın bir ifade oluştu.

"Sabah ya sabah! Özledim dedim seni seviyorum hatalıyım dedim ben! " Sesim titredi ağlamamak için zor tuttum kendimi.