ISSIZ ANKARA YENİ HAYAT

79.ISSIZ ANKARA:OYUN MU? GERÇEK Mİ?

Herkese Merhaba...

Yeni bölüm geldi sevgili okuyucularım...

İşlerimin yoğun olması, sebebiyle bölüm yayınlanması gecikiyor.

ÖNEMLİ !!! 📌⚠️

Normalde bu bölüm daha uzundu ancak finali artık ucundan da olsa gördüğümüz için bölümleri ikiye bölmeye karar verdim.

Geçen bölüm 30 bin kelimeyken bu bölüm 16 bin kelime civarı.
Siz sormadan ben söyleyeyim 100 bölümü görmeyiz büyük ihtimalle.

Bölümle ilgili beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum.

Herkese keyifli okumalar dilerim...

Ben anılar arasında gezinirken, İlker sırayla herkesle selamlaştı.
Ersan'ı neredeyse görmezden geldi denilebilirdi.
Önüne çıkan Civciv'le de sarılıp konuştuktan sonra ortada dikilip etrafına baktı.
Beni arıyormuştu.
Duvar dibinde oturduğumu görünce, bana doğru yöneldi adımları.
Ayağa kalktım, süzdü beni tepeden tırnağa.
Bir hafta olmuştu bir hafta!!
Deli gibi özlemiştim onu!
Gözlerini hiç kaçırmadan geldi yanıma.
Elini belime attı.
Elini belime koydu koymasına ama, İlker gibi kendi gibi koymadı.
Sahiplenmedi.
Eğrelti durdu eli belimde.

"Hoşgeldin!" Dedim gözlerimi gözlerine dikerek.
Canım yandı bana boş bakan kara gözlerini gördüğüm anda.
"Hoşbuldum!" Derken sesi bile soğuk çıktı.

Gözlerim doldu, başımı omzuna koyup  ellerimi beline uzatıp sarıldım.
Ne bekliyordum ki!!
Ne bekliyordun Bilge!!
Kucağına atlamasını mı?"
Adamı evden kovan sendin!!

Diğer eli sırtımı buldu, derin bir nefes aldı.
Nefesi boynumu yakıp geçti.
Elini çeker gibi oldu ama bırakmadım, anlasın istedim.
Onu özlediğimi, bilsin istedim.
Konuşamadım, ağzımı açsam ağlayacaktım kesin.

"Bilge izin verir misin? Oturalım hadi!"
Soğuk sesini duyunca, elimde olmadan iç çekerek ayrıldım kendisinden.
Kafamı eğdim, yüzüm gözlerim görünmesin diye.
Arka tarafa uzanıp yanıma doğru bir sandalye çekti.
O oturunca bende çaktırmadan gözlerimi sildim.
Yanımda ama hafif önüme doğru oturmuştu.
Dizlerimiz temas ediyordu.

"Hayırlı olsun Fatih Başkan vekâleti sana devretmiş."

Buz gibi sesiyle yine konuşunca gözlerine baktım.
Cidden boş bakıyordu, Bom boş.
Sıradan biriydim sanki onun için.

"İlkeeerrr!" Sesim titredi.
Bakışları değişmedi.
"Evine dön!" Dedim içime kaçan sesimle.
Duydu zaten dediğimi.Karaları yüzümde gezindi.Sesli bir nefes verip bakışlarını benden çekti.

"Yeri değil bunları konuşmanın!" İçimi yangın yerine çevirirken, son sözleri bunlar oldu.
Telefonu çaldı.
Özel kalemi Aydan Hanım aradı. Yanımdan kalktı gitti.
Kaldım bir başıma koca kalabalık içinde.

Agresif geldi, bakışımdan anladı derdimi.
Beraber sigara içmeye dışarı çıktık.
O soğukta kaç tane sigara içtim bilmiyorum.
Ablasına saygı duyup, konuşursam da ağlayacağımı bildikleri için sustu. Sadece yanımda durdu, varlığıyla.
Buradayım yanındayım dedi.

Civciv'in bizi çağırmasıyla geri döndük salona.
Millet eğlenceye başlamıştı.
Bizim Alp 'de gelmişti.
O da bana mesafeli davrandı.
Haberi vardı demek ki olanlardan.