ESİR! Kitap Olacak!

Güvenmeli miyim?

-Kumsal, hiç bir yere gitmiyorsun!

Bu Giray'dı... Hala gidemezsin diyordu biliyorum bu olanlar hiç normal şeyler değil fakat benim bu olaylardan sıyrılmam gerekiyor üniversitenin başlarındayım ve onlarla hareket edersem geleceğimi düşünemiyorum zaten hepsi garip tipler...

-Giray, bırakın beni ben okuyorum size yardımcı olamam ayrıca sizinle de hareket edemem.

-Bizimle hareket et demiyorum. Zaten etmeyeceksin biz seni tanımıyoruz sende bizi tanımıyorsun ama gecenin bu saatinde tek başına gitme bırakalım seni.

İlk başlarda çok garip ve ukela davranan Giray mı söylüyordu bunları. Evet belki iyiliğimi istediği için diyordu bunları ama onlarıda tanımıyordum ki böyle bir teklifi kabul edemezdim.

-Gerek yok. Ben kendim de gidebilirim

Yiğit, ısrar ediyordu.

-Kumsal Giray haklı çok geç oldu biz bırakırız seni.

-Gerçekten gerek yok.

Ateş devam etti.

-Kumsal bak eğ

Giray, aniden Ateş'in sözünü kesti

-Tamam ısrar etmeyin. Kendi bilir...

Bu nasıl bir çocuk böyle hemen kabul edebileceğimi mi düşünüyordu acaba... Yıkılmış bir hastanede daha yirmi dakika önce tanıştığım insanlara güvenecek kadar safdeğilim. Ha belki de gerçekten çok iyi kalpli insanlardır ama güvenemem...

-Neyse burada olanları kimseye anlatma o yeter. Hadi Allah'a emanetsin.

Diyerek uzaklaştılar. Bende eve doğru yürümeye başladım yürüdüğüm yol boyunca bundan sonra ne yapacağımı düşünürken arkadan gelen bir motor sesiyle kafamı çevirdim motor üzerime doğru geliyordu bir refleksle yan tarafa doğru geçtiğim anda koluma gelen bir darbeyle yere yapıştım ve bağırmaya başladım "Fotoğraf makinem" hem bağırdım hem ağladım...

Gitmişti... Onca emek vererek biriktirdiğim paramla aldığım fotoğraf makinem gitmişti... Arkadan adımın seslenildiğini duyuyordum fakat aldırış etmeden ağlamaya da devam ediyordum. Biri kollarımdan tutarak beni ayağa kaldırmaya çalışıyordu eliyle çenemi tutarak gözlerine bakmamı sağladı Yiğit'i gördüm...

-Kumsal iyisin değil mi bir şeyin var mı? Ağlama nolur.

-Fotoğraf makinemi çaldı! Onca emek verdiğim makinem gitti bittim ben!

-Tamam sakin ol. Derin derin nefes al bak bulacağız, alacağız makineni.

-O makine benim için çok önemliydi her şey bitti artık...

Giray yanımıza geldi.

-Ya kızım uyuz gibi tek gideceğim dedin. Bizi dinelseydin şimdi böyle mi olurdu...

Ateş, araya girdi.

-Ya Giray, görmüyor musun oğlum kız perişan bunların sırası mı?

Giray sinirli bir şekilde Ateş'e bağırmaya başladı.