ESİR! Kitap Olacak!

YANAN EV VE ANILAR

İyi okumalar❤

Ben ve Eslem'de kafeye girip birer kahve içtik ve kafeden ayrıldık... Hava kararmaya başlamıştı

-Kumsal ben artık gitsem iyi olacak.

-Bende eve gitmeliyim

-Bu çok iyi geldi uzun zamandır böyle bir yerlere gidip kimseyle konuşmamıştım... Teşekkür ederim

Diyerek bana sıkıca sarıldı. Eslem'i

çok seviyorum hem çok iyi kalpli biri hem de hayat hikayemiz benziyor... Onunda ailesi yok ama onun bir evi de yok. Şuan reşit bile olsa yurtta kalmak zorunda... Eslem'le ayrıldıktan sonra eve vardım. İçeriye girip odama çıkıyordum ki kapı çaldı kapıyı açtığımda Yiğit ve Ateş kolumdan çekiştirerek evden çıkartıp uzaklaştırdılar ve aniden "ev patladı..." evden geriye hiç bir şey kalmadı... Gözlerim kocam açılmış evi inceliyordu... Evden çıkan alevler gözümü bürümüştü. Öyle bir yanıyordu ki evim... İçinde ki tüm anılarım kül olmuştu ve her şey onsaniye içinde gerçekleşmişti... Yıllarımı geçirmek için, bu evi ailemden sonra yeniden yaşatmak için yaşarken... Şimdi paramparça olmuştu. Evden geriye sadece yıkılmış bir kaç tane tuğla ve taş kalmıştı... Olduğum yerde, yere düştüm. Evim yandı ve ben yanan evimi inceledim sadece... Yiğit yanıma doğru çöktü, Ateş'te Yiğit'le birlikte beni kaldırmaya çalışıyordu fakat ben kalkamıyordum... Yanan evimle birlikte bedenimi de yakıyorlardı sanki...

-Kumsal... Hadi kalk kendine gel!

-Yiğit yanıyor...

Dedim sadece. Yiğit'in gözleri dolmuştu. Bu nasıl olabiliyordu... Her şey bir kaç saniyede gelişmişti. Şuan bir rüyada mıydım yoksa... Olduğumuz yeri siren sesleri sardı birileri itfaiye ye ve polise haber vermişti... Gelen itfaiye yanan evimi söndürmeye başladı fakat ne faydası olmuştu ki... Evimden geriye sadece külleri kalmıştı. Benim yaşamım birolmuştu ki... Evimden geriye sadece külleri kalmıştı. Benim yaşamım bir küle dönüşüp sönmüştü hem de ikinci kez... Ben ailemi kaybettiğimde onlarsız yaşamaya alıştığımda zaten yanmıştım. Tek suyum, içimde ki yangını söndürebilecek tek suyum ve yaşam kaynağım bu evdi... Bu ev ve bu evde onlardan kalan onlarca hatira... Şimdi o da yanmıştı gözlerimin önünde.

Yiğit ve Ateş yavaş yavaş kaldırdılar beni.

-Kumsal hadi toparlanmaya çalış lütfen...

Ben hala şok içindeydim. Polis yanıma geldi

-İyisiniz değil mi, bu nasıl oldu?

Ben polisin dediklerini bile dinlemezken Yiğit araya girdi-Biz buraya geldiğimizde bombalandı birileri bizim evimizi de bombalamış ve not bırakmış "Kumsal'ın yaşamasını istiyorsanız evine gidin yoksa bir bomba olabilir" diye bir not bulduk ve hemen buraya gelip Kumsal'ı aldık sonrasında da olanlar oldu...

-Ama evde bomba falan yok.

-Bilmiyoruz ki memur bey bizim ev bombalanınca buraya da öyle yapmışlardır diye düşündük...

-Sizin eviniz aşağı sokakta ki ev değil mi kardeşim?

-Evet.

-Ee tamam orası da bombalanmamış gaz kaçağı var bombalansa böyle mi olur?

-Bakın ben kağıtta ne yazıyorsa onu anl-

-Neyse tamam. Biz araştıracağız şimdilik kalacak bir yeriniz vardır umarım.-Var.

Dedi Ateş. Herkes dağıldı bizde mekana doğru gittik ve orada ki banka oturttular beni.

-Kumsal iyisin değil mi?

-Yiğit... Ben anlayamıyorum neler oluyor artık kafam almıyor.

-Haklısın... Ama geçecek.

-Giray nerede? Tüm bunlar olurken o neden yanımızda yok!

-Bilmiyorum. Dünden beri onu arıyoruz ama yok işte...

Ateş araya girdi.

-Hem bizim sana anlatmamız gereken şeyler var. O gün o gece partide biz senin yanındaydık. Hatta Giray sırf bunu kimin yaptığını bulmak için ortadan kayboldu. Çınar'da ben yanındayım diyerekzorla çıkarttırdı bizi ofisten.

Şaşkın şaşkın Ateş'in dediklerini anlamaya çalıştım... Yani... Giray yine benim için mi yoktu yanımda. Hayır benim için değil. Giray bir şey yapacaksa bu benim için değil, olayları çözüme kavuşturmak için yapardı ama ne olursa olsun şuan ortada yoktu...

-Nasıl yani... B-ben özür dilerim ama Giray, onu nasıl bulacağız?

-Bizde onu bilmiyoruz işte. Telefonlarımıza cevap vermiyor.

-Yiğit bir şey olmamıştır değil mi?

-Bilmiyorum.

-Polise gidelim!

-Polise gidemeyiz. Giray kesinlikle polisle bir şey yapmayın dedi ne olursa olsun.

-Neden?