KOCA BİR UÇURUM KENARINDA!

84 36 0
                                    

İyi okumalar🦋

evde bas bas bağırıyorum ama etrafta kimse yok ve Giray bile beni duymuyor. En sonunda korkudan ağlamaya başladım ben her korktuğumda ağlarım... Giray'ın elini sımsıkı tuttum sıcacıktı elleri... Kafamı kaldırıp yine gözlerine baktığımda artık ümidimi kesmem gerektiğini hissettim. Giray... Giray gidiyordu... Koca bir uçrumun kenarında bizi bırakıp gidiyordu yanındayım ellerini sımsıkı tutuyorum ama elimden hiç bir şey gelmiyor...

Birden ayak sesleri duydum kafamı kaldırıp camdan dışarıyı izledim iki kişinin gölgesini gördüm eve doğru geliyorlardı. Artık iyice korkmuştum ve kalbim hızlı hızlı çarpıyordu. Aniden kapı gıcırdadı eve girdiler bense öylece duruyordum bu tarafa doğru yöneldiklerini gördüğümde hızlıca Giray'ın yanına oturarak elinden sıkıca tuttum. Yani baygın bir şekilde uyuyan birinin beni koruyabileceğine hala inancım vardı çünkü bu Giray'dı... O öyle biri ki baygınken bile koruyabileceğine inancım var... Kafamı kaldırıp baktığımda ise karşımda Yiğit veAteş'i gördüm. O an ne oldu bilmiyorum ama çok sevindim. Aslında hem sevindim hem de hala korkuyordum... Koşarak ikisinede sarıldım.

-İyi ki geldiniz...

-Kumsal ne oldu? Giray...

Yiğit, Giray'ın o halini görünce hemen yanına gidip uyandırmaya çalıştı ama ne yaparsa yapsın Giray uyanmıyordu. Koca bir sessizliğe gömülmüş öylece yaralı bedeniyle yatıyordu yerde... Ateş, Giray'ın nabzını kontrol etti ve yaklaşarak nefes alış verişine baktı.

-Nefes alıyor.

Araya girdim.

-Hastaneye götürelim hemen!Yiğit ve Ateş bir anda duraksayıp birbirlerine baktılar... Ardından Yiğit konuşmaya başladı.

-Götüremeyiz. Giray ne olursa olsun hastaneye gitmeyeceğiz demişti

-Bu ne saçma bir şey. Öyle bir şey olmayacak ve biz hemen hastaneye gideceğiz.

-Kumsal gidemeyiz. Eğer gidersek bütün plan mahvolabilir ve Giray bizi öldürür.

-Ateş bilmem farkında mısınız ama eğer beş dakika daha geç kalırsak Giray ölecek. O yüzden kendinize gelin ve hastaneye gidelim.

İkisi de bilinmezlik içinde birbirlerine baktılar ama en sonunda Giray'ın kollarından ve ayaklarından tutarak dışarı çıkardılar. Yiğit'in arabasıyla hemen hastaneye gittik ve Giray'ı bir odaya aldılar sonrasında da serum falan taktılar. Hemşire birazdan gözlerini açacağını söyledi. Bizdeoturup beklemeye devam ettik.

-Giray uyandığında bize çok kızacak...

-Aynen keşke getirmeseydik bizim mekanda bir şeyler hallederdik.

-O değil ev patladı bunu ona nasıl açıklayacağız...

İkiside karamsar karamsar konuşurlarken araya girdim.

-Ya siz kafayı mı yediniz! Giray'ı orada öylece bıraksaydık ve ölseydi daha mi iyi olacaktı saçma sapan konuşmayı bırakın.

Konuşmadan baktılar yüzüme. Hemşire yanımıza gelerek Giray'ın uyandığını söyledi. Bizde hemen odaya girdik. Gözlerini açmaya çalışıyordu ama zorlanıyordu... Elleri hala yara içindeydi. Dudakları kurumuş ve çatlamıştı... Yorgun vehalsizdi şuan. Olanları öğrendiğinde, evinin yandığını, içinde ki onlarca anıyı yaşatmak için çabaladığı evinin bir anda patladığını öğrendiğinde nasıl bir tepki verecekti... Giray birden gözlerini kocaman açtı ve

-Biz, biz neredeyiz!

Yiğit içinden "eyvah" diyerek arkasına doğru döndü. Ateş'te ellerini arkasında birleştirerek tavanı izlemeye çalıştı. İkisi de Giray'dan çok korkuyordu. Çünkü Giray onları bu şekilde alıştırmıştı...

-Yiğit biz hastanede miyiz? Ben size ne dedim ya ne dedim her ne olursa olsun hastaneye gelmeyeceğiz ya oğlum siz niye böylesiniz ya, bir kere de bir dediğimi yapın ya bu kadar geri zekalı mısınız, hiç bir çare bulamadıysanız bıraksaydınız, bıraksaydınız da ölseydim!

Yiğit araya girdi.-Giray nasıl bıraksaydık da ölseydin ya!

-Bak Yiğit bağırma bana!

-Mal mal konuşma o zaman abi.

-Bu cinayet benim için önemli dedim size ve bunu bile bile her şeyi mahvetmeye çalışıyorsunuz!

-Geri zekalı iyiliğin için.

-Düşünme beni. Ben bile kendimi düşünmüyorum sen de düşünme beni!

-İşte bu yüzden kaybediyorsun!

-Beni bu hastaneye getirmeyecektin!

-Ya bir sus ta yat dinlen ya.

Giray bir anda sustu ve olduğu yerden hızlıca ayağa kalktı. Elinde ki serumu hırsla çıkartıp fırlattı ve Yatağın kenarında duran sandalyeyi odanın içinde savurarak bağırmaya başladı. Ateş te beni kendine doğru

ESİR! Kitap Olacak!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin